Ιστορία δίχως τέλος....

Γκάζι, Σάββατο βράδυ.

Ο Γιώργος βγαίνει από το Gay bar που συχνάζει και αποφασίζει να γυρίσει με τα πόδια στο σπίτι στα Εξάρχεια. Εκεί κάπου στο ύψος της Ομόνοιας, αισθάνεται κάπως περίεργα... ακούει γλώσσες που δεν καταλαβαίνει. "Γέμισε η Αθήνα ξένους" μονολογεί, ενώ αισθάνεται όλο και λιγότερη ασφάλεια. Ανοίγει το βήμα, αλλά βλέπει την κοπέλα αφού έχει πέσει πάνω της. "Ευτυχώς" σκέφτεται "Ελληνίδα". Χαμογελά και απομακρύνεται.

Η Μαρία μόλις σχόλασε από την καφετέρια που δουλεύει, ενώ παράλληλα σπουδάζει. Έχει έρθει από ένα χωριό της Πελοποννήσου. Κουρασμένη μετά από 8 ώρες ορθοστασίας, δεν βλέπει τον τύπο που έρχεται κατά πάνω της. Όταν τελικά συγκρούονται τον προσέχει και καταλαβαίνει αμέσως ότι είναι gay - ο Γιώργος, περήφανος για αυτό που είναι, δεν προσπάθησε να το κρύψει ποτέ. Την έκπληξη από τη... σύγκρουση διαδέχεται η ανησυχία "ποιος ξέρει τι κουβαλάει αυτός - γεμίσαμε πούστηδες ρε γαμώτο" σκέφτεται. Πανικοβλημένη, τρέχει να μπει στο πρώτο ταξί της πιάτσας για να γυρίσει σπίτι να πλυθεί.

Ο Νίκος, νέος ταξιτζής, έχει σταματήσει στην Ομόνοια ελπίζοντας ότι θα πάρει καμιά καλή κούρσα για να βγει η βάρδια. Χαίρεται όταν βλέπει τη Μαρία να ανοίγει την πόρτα και να κάθεται δίπλα του. Ευτυχώς δεν είναι κανένας Πακιστανός. Θα έπρεπε να τσακωθεί για να μην τον πάρει. Βρωμάνε κιόλας. Η Μαρία λέει ένα καλησπέρα και μετά αμέσως "στην Κυψέλη παρακαλώ". Φαίνεται αγχωμένη για κάποιο λόγο, αλλά ό Νίκος αμέσως καταλαβαίνει ότι δεν είναι από δω - το λάμδα της προδίδει ότι είναι από την επαρχεία. "Φτου σου γαμώτο, πάλι βλαχάκι μου έπεσε. Μαγνήτη έχω ο κερατάς;". Φοβάται ότι θα του βγάλει το λάδι με τα λεφτά και έχει ακούσει από παλιότερους ότι οι βλάχοι είναι κουτοπόνηροι και πρέπει να τους προσέχει - πάντα προσπαθούν να σου φάνε λεφτά.

Φτάνουν στη Κυψέλη, η Μαρία πληρώνει, κατεβαίνει. Ο Νίκος, εκνευρισμένος που το βλαχάκι τον έχωσε στα στενά της Κυψέλης, ακούει στον ασύρματο το κέντρο να ζητά ταξί από Κυψέλη για Εκάλη. Αμέσως απαντά - δεν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες. Ας μπει και κανένας άνθρωπος της προκοπής σε αυτό το ταξί!

Φτάνει στην οδό που του υπέδειξαν και βλέπει το ζευγάρι: μεσήλικες, καλοβαλμένοι. "Επιτέλους" μονολογεί.

Η Αφροδίτη με τον άντρα της, γιατροί και οι δύο, μπαίνουν με βαριά καρδιά στο ταξί: σιχαίνονται τους ταξιτζήδες, σχεδόν τους φοβούνται. Δεν είχαν επιλογή όμως απόψε. Το αυτοκίνητό τους είναι στο συνεργείο.

Στο ραδιόφωνο ακούγονται οι βραδινές ειδήσεις. Κάπου ανάμεσα στους νέους φόρους και την αντίδραση των Γερμανών στη βοήθεια προς τη χώρα μας (δεν μας αξίζει, λέει, γιατί οι Έλληνες είναι λαμόγια), γίνεται αναφορά στις νέες δηλώσεις του Άδωνη για το δημοψήφισμα για την ιθαγένεια στους μετανάστες.

"Να γειάσει το στόμα του" λένε και οι τρεις με μία φωνή.

http://lingua-franca-greece.blogspot.com/2010/02/blog-post_11.html

Διαβάστε περισσότερα...

Οι βδέλλες ...της βλακείας....

Η βλακεία είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, αλλά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Αν και, κάποιες φορές, μας βοηθά να προοδεύσουμε.

«Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος». Αυτή η φράση, που αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, εκφράζει μια πανάρχαια ιδέα. Άλλωστε ο πρώτος βλάκας της ιστορίας δεν ήταν άλλος από τον Αδάμ, που έχασε τον Παράδεισο, για να φάει ένα φρούτο.

Τι εννοούμε όμως με τη λέξη «βλακεία»; Η έννοια, αν και είναι ενστικτωδώς γνωστή σε όλους, μοιάζει να ξεφεύγει από οποιονδήποτε θεωρητικό ορισμό. Δεν είναι απλώς το αντίθετο της εξυπνάδας, γιατί υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που, κάποιες φορές, συμπεριφέρονται σαν βλάκες.

Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν, το 1988, ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσιπόλα: βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα και υφίσταται ζημιά και ο ίδιος.

«Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες χρήματος, χρόνου, ενέργειας, ησυχίας και καλής διάθεσης, λόγω των απίθανων πράξεων κάποιου παράλογου πλάσματος που μας τυχαίνει τις πιο .....
απρόσμενες στιγμές και ζημιώνει, ακυρώνει και δυσκολεύει τη ζωή μας, χωρίς να έχει απολύτως τίποτα να κερδίσει από τις πράξεις του», γράφει ο Τσιπόλα. Ένα πράγμα είναι λοιπόν ξεκάθαρο: η βλακεία έχει μια ευκρινή κλίση να μεταφράζεται σε πράξεις, και αυτό την καθιστά επικίνδυνη.

Και αν είμαι εγώ ο βλάκας;
Σε αυτό το σημείο, όμως, ήρθε η ώρα για ένα συλλογισμό. Δεδομένου ότι το χαρακτηριστικό του βλάκα είναι ότι δε γνωρίζει πως είναι βλάκας, αν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε βλάκες, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι δεν είμαστε. Τουλάχιστον κάποιες φορές ή σε κάποιες περιπτώσεις.

Έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε βλακεία όλες τις συμπεριφορές που δεν εντάσσονται στα δικά μας νοητικά σχήματα. Όμως το να πιστεύουμε πως μόνο οι άλλοι είναι βλάκες είναι ένας φαύλος κύκλος και... μεγάλη βλακεία. Σε καθένα από εμάς υπάρχει ένας παράγοντας βλακείας που είναι πάντα μεγαλύτερος απ’ όσο πιστεύουμε. Το οποίο δεν είναι υποχρεωτικά μπελάς.

Ίσως μάλιστα η βλακεία να έχει εξελικτική λειτουργία: μας αναγκάζει να κάνουμε ριψοκίνδυνες πράξεις, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να είναι περισσότερο χρήσιμες από την απραξία. Η βλακεία, καθώς είναι μια παράλογη συμπεριφορά, επιτρέπει στον άνθρωπο να δέχεται προκλήσεις που διαφορετικά δε θα δεχόταν. Και η παρεκτροπή λόγω της βλακείας οδηγεί στην πρόοδο και την ανεύρεση καινοτόμων λύσεων.

Η βλακεία, λοιπόν, μας επιτρέπει να κάνουμε λάθη, και από την εμπειρία του λάθους έρχεται πάντα η πρόοδος της γνώσης. Συνεπώς ένα σημείο-κλειδί για να εξαλείψουμε τη βλακεία είναι να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να διορθωθούμε. Όπως έλεγε ο Γάλλος συγγραφέας Πολ Βαλερί: «Υπάρχει ένας βλάκας μέσα μου. Πρέπει να επωφεληθώ από τα λάθη του».

Σαν σώφρονες "βλάκες" λοιπόν στην πλειονότητα του το ελληνικό "πόπολο" δέχθηκε αυτή την εποχή ένα σωρό "αναγκαία" μέτρα που μας φέρνουν σε περίοδο κατοχής.

Είπαμε όλοι οι "βλάκες" : -Τι στα κομάτια όσοι τα φάγανε δεν τους πιάνουν και ούτε πρόκειται να τα φέρουν πίσω. ας βάλουμε όλοι μια πλάτη να σωθεί το κράτος μας από το βάραθρο και τον εξευτελισμό.....
Κάπου όμως τα πράγματα στραβώνουν κάπου η πλάτη μετατρέπεται σε απεριόριστη κοροϊδία και εκμετάλευση και κάπου πια η βλακεία σταματάει.

Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και τα μεγάλα έντυπα ενημέρωσης έχουν ξεκινήσει ένα απέραντο πρόγκρομ "ενημέρωσης" και "τρομολαγνείας", επισπεύδοντας να στηρίζουν τους καναλάρχες και τους μεγαλοεκδότες και αποκρύπτοντας ότι και ΑΥΤΟΙ είναι απόλυτα υπεύθυνοι με τα τεράστια χρέη τους προς το κράτος για το σημερινό μας χάλι.

Ο ένας καλύπτει τον άλλο και όλοι μαζί καλύπτουν τραπεζίτες και "χρυσόπαιδα" προσπαθώντας να λεκιάσουν ανεπανόρθωτα τον Ελληνικό γαλάζιο ουρανό με την γκρίζα ομίχλη της βόρειας Ευρώπης

Όταν ακούγονται κάποιες φωνές για μείωση η (και γιατί όχι ;; ) καθολική περικοπή εξοπλισμών για μείωση του χρέους τι φοβούντε ;; Μήπως μας επιτεθούν οι Τούρκοι και οι Σκοπιανοί και μας καταλάβουν ;;;
Και αν ναι γιατί ο κ. Γ.Α.Π δεν κάνει, σαν τον πατέρα του, ένα ακόμη σύμφωνο "μη επίθεσης" με τον "κουμπάρο" και συγχρόνως ένα σύμφωνο για άμεση συνεκμετάλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων Αιγαίου με την γείτονα ;;;

Ακόμη αντί να τρέχει να δανεισθεί από τους διάφορους διεθνείς νταβαντζήδες γιατί δεν καλεί την μεγαλύτερη εφοπλιστική δύναμη του κόσμου, την Ελληνική, και να ζητήσει την βοήθεια της, με το αζημείωτο βέβαια γιατί κανείς δεν χαρίζει τίποτε σήμερα. Αλλά καλύτερα να οφείλεις στους δικούς σου παρά σε ξένους....
Υπάρχουν πιστεύω αρκετές λύσεις και αρκετές διεξόδοι ....

Εγώ ένας απλός βλάκας σκέφθηκα κάποιες, κάποιοι άλλοι περισότερο γνώστες ίσως ψάχνουν πολυπλοκώτερες λύσεις αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε κάθε πρόβλημα έχει την λύση του...

Θέλει προσοχή όμως γιατί άμα ΟΛΟΙ οι βλάκες καταλάβουμε ότι η μοναδική επιδίωξη είναι απλά να μας χώσουνε πιο βαθιά στο λάκο και βγούμε στους δρόμους και βοηθήσουν και άλλοι βλάκες από τον Νότο η τον Βορρά της Ευρώπης τότε στις Βρυξέλλες το μόνο που θα χρειαστούνε είναι ...βδέλλες....!!!!!!!!!!!

Πηγή: InOut.gr- Αντώνης Λαμπρινίδης

Διαβάστε περισσότερα...

το μίσος....

 

"Κακώς διαμαρτύρονται κάποιοι

για τον κύπριο φοιτητή της

υπόθεσης "ΖΑΡΤΙΝΙΕΡΑ",

ο οποίος δικάζεται για

επίθεση στους αστυνομικούς.

Όλοι έχουμε δει το βίντεο

και όλοι θυμόμαστε

το μίσος με το οποίο

το κεφάλι του

χτυπούσε τα πόδια

των οργάνων της τάξης."

Από τους τίτλους τέλους "Ελληνοφρένειας" (της Παρασκευής 12/2/2010)

Διαβάστε περισσότερα...

search for inspirado

The road is fuckin' hard,
the road is fuckin' tough,
there's no question that
it is rough, rough stuff.

Tenacious D – The Road

Οι Tenacious D μπορεί να αναφέρονται σε όποιο δρόμο θέλουν στο συγκεκριμένο τραγούδι, εγώ, όμως, το χρησιμοποιώ ως έναυσμα για να πω αυτά που ίπτανται πάνω από το ερημωμένο εγκεφαλικό τοπίο μου τις τελευταίες 30 περίπου ώρες.

Inspirado, κατά τους Tenacious D, είναι τα δημιουργικά υγρά, τα οποία καθιστούν ένα απλό ανθρώπινο ον ικανό να δημιουργήσει μουσική, ποιήματα, ιστορίες κ.λπ. Αγγλιστί:  The creative juices which allows a normal human being to create music, poems, stories, etc.

Εντάξει, μπορείς να το πεις κι έμπνευση, αλλά ακούγεται πολύ απλό!

Αναζήτηση, λοιπόν, αυτού του κάτι που θα σε οδηγήσει στη δημιουργία. Δημιουργία, η οποία (καλά θα κάνει) να είναι εκ του μηδενός. Κάπως αδύνατο στις μέρες μας το φαινόμενο της παρθενογένεσης, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν πρέπει να το επιζητούμε.

Μεγάλο θέμα η δημιουργία. Άρα, λογικά, αυτό το κάτι θα είναι.........

δυσεύρετο, απρόσιτο, επιδέξια κρυμμένο και δυσνόητο; Μπα.. Δε θα το ’λεγα. Δεν είναι δύσκολο να βρεις τα ερεθίσματα που ενεργοποιούν τη δημιουργική διαδικασία μέσα σου. Το δύσκολο είναι να γίνει αυτή η ενεργοποίηση, να γίνει η αρχή.

Ο δρόμος, δηλαδή, προς τη δημιουργία είναι δύσκολος. Γι’ αυτό και δε θα ασχοληθώ περαιτέρω μαζί του εδώ. Θα ασχοληθώ με εκείνα που ίσως θεωρούμε δύσκολο να εντοπίσουμε και τα οποία αποτελούν τα εφαλτήρια για τη δημιουργία.

Η διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο γένος, υποδεικνύει ότι ο καθένας θα έχει και διαφορετικά ερεθίσματα. Πού μπορεί να βρίσκονται αυτά;

Στη Μουσική. Ακούγοντας ένα μουσικό κομμάτι, υπάρχει η πιθανότητα να λειτουργήσουν μέσα σου οι χυμοί της δημιουργικότητας. Κάποιοι εμπνέονται από τη μεγαλειώδη κλασσική μουσική, άλλοι από την επαναστατική rock, άλλοι από τις συναισθηματικές blues και jazz, ενώ άλλοι από reggae, trance, disco κ.λπ., λόγω αναμνήσεων που ξυπνούν με το άκουσμα. Προσεύχομαι να μην υπάρχουν άνθρωποι που εμπνέονται με την pop.

Η μουσική είναι ένα ‘εύχρηστο’ μέσο έμπνευσης, καθώς μπορεί, πέρα από το αρχικό ερέθισμα, να σε συνοδεύει και κατά τη διάρκεια της δημιουργίας. Είτε θα γράψεις, είτε θα ζωγραφίσεις, μπορείς να το κάνεις ενώ ακούς το κομμάτι που σε παρακίνησε σε αυτό. Επιπρόσθετα, αν αποφασίσεις να διακόψεις τη δημιουργία σε κάποιο σημείο για να συνεχίσεις αργότερα, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να ξαναβάλεις την ίδια μουσική κι έτσι να επανέλθεις στην προηγούμενη επιθυμητή κατάσταση.

Προσωπικά εμπνέομαι ακούγοντας Beethoven, Tool, Pink Floyd, Δημήτρη Μητροπάνο, Ορφέα Περίδη και συγκεκριμένα κομμάτια από Rush, Earth, Metallica, Mastodon, Διονύση Τσακνή, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και άλλους.

Στη Λογοτεχνία. Τα δημιουργικά υγρά μπορεί να λειτουργήσουν αφού διαβάσει κάποιος ένα λογοτεχνικό κείμενο. Ένα ποίημα με λυρικότητα και όμορφη ομοιοκαταληξία, ένα κείμενο που ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, ένα ρεαλιστικό διήγημα με λεπτομερείς περιγραφές τοπίων, χαρακτήρων και αντικειμένων, ένα αστυνομικό θρίλερ που ανεβάζει την αδρεναλίνη, ένα φιλοσοφικό κείμενο που θέτει σε κίνηση τα γρανάζια του εγκεφάλου, ένα κωμικό ανάγνωσμα που χαλαρώνει τον αναγνώστη, ένα cartoon που φέρνει μνήμες από την παιδική ηλικία· όλα αυτά κι άλλα τόσα μπορεί να εμπνεύσουν κάποιον. Αν υπάρχουν και κάποιοι που εμπνέονται διαβάζοντας κουτσομπολίστικα περιοδικά και εφημερίδες, τι να πω; Ο καθένας με το βίτσιο του.

Προσωπικά εμπνέομαι διαβάζοντας Kafka, Jules Verne (Ιούλιος Βερν) και Αρκά. Υπάρχουν, βέβαια, και οι στιγμές της στιγμιαίας έμπνευσης, στις οποίες ενώ διαβάζω κάποιον άλλο, βρίσκω στοιχεία που με εμπνέουν.

Στον Κινηματογράφο. Όλοι βλέπουν ταινίες, αλλά ίσως να μην αντιλαμβάνονται ότι μπορούν και να εμπνευσθούν από αυτές. Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που παρουσιάζει μελλοντικά επιτεύγματα, μια ιστορική ταινία που εξιστορεί εποχές περασμένες, μια βιογραφική, η οποία αφηγείται τη ζωή ενός σημαντικού ανθρώπου, μια κωμωδία που ξαλαφρώνει και αποδεσμεύει τον εγκέφαλο από τις όποιες σκέψεις, ένα θρίλερ που αναστατώνει, μια περιπέτεια με γερές δόσεις αδρεναλίνης, ακόμα και μια ρομαντική ταινία που ξυπνά τρυφερά αισθήματα, είναι ικανές να σου δώσουν το σπινθήρα για να προχωρήσεις στη δημιουργία. Αν εσύ εμπνέεσαι βλέποντας το Sex And The City, μπορείς σε αυτό το σημείο να μας απαλλάξεις από την παρουσία σου, καρφώνοντας στο λαιμουδάκι σου μια δωδεκάποντη γόβα.

Μιλώντας για κινηματογράφο, πρέπει να αναφέρω και την τηλεόραση, η οποία, ανάμεσα στα σκατά που απλόχερα προσφέρει, κάνει το λάθος σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις, να παρουσιάσει και κάτι το αξιόλογο. Σειρές κι εκπομπές που ξεφεύγουν από το (άθλιο) κατεστημένο, μπορούν να εμπνεύσουν κάποιον.

Τέλος, μπορεί αυτό που σε εμπνέει να μην είναι η ταινία αυτή καθαυτή, αλλά κάποιος ηθοποιός, ο οποίος με τις ερμηνείες του (είτε στον κινηματογράφο, είτε στην τηλεόραση) να αποτελεί για σένα ερέθισμα για δημιουργία.

Προσωπικά εμπνέομαι βλέποντας ταινίες των: David Lynch (αυτό το Eraserhead, όσες φορές κι αν το δω, μου κάνει τη ζημιά), Quentin Tarantino, Stanley Kubrick, Guillermo del Toro. Ηθοποιοί που αγαπώ, οι: Jack Nicholson, Kevin Spacey, Benicio del Toro, Robert Downey Jr., Jack Black.

Στη Ζωγραφική, τη Γλυπτική, τη Φωτογραφία, την Αρχιτεκτονική. Οι εικαστικές τέχνες, συνήθως αποτελούν τις πιο προφανείς και ευπρόσιτες πηγές έμπνευσης. Αυτό συμβαίνει διότι η επαφή με το θεατή είναι πιο άμεση κι έτσι η επικοινωνία ανάμεσα σε Τέχνη και άνθρωπο γίνεται πιο έντονη και αποτελεσματική. Είναι μορφές Τέχνης, οι οποίες κατά κάποιον τρόπο δίνουν την ευκαιρία για μια πιο χειροπιαστή και εκ τούτου πιο κατανοητή αίσθηση της έμπνευσης που είχε ο ίδιος ο εκάστοτε δημιουργός.

Πίνακες και γλυπτά οποιουδήποτε καλλιτεχνικού ρεύματος, από την Αναγέννηση, το Μπαρόκ και τον Ιμπρεσιονισμό μέχρι τον Κυβισμό, τον Εξπρεσιονισμό και την Pop Art, για να μιλήσω περί μερικών γνωστών από τα πολλά ρεύματα, μπορούν να ανακινήσουν τους δημιουργικούς χυμούς μέσα σου. Η πιστότητα αναπαράστασης μιας σκηνής ή του ανθρωπίνου σώματος, τα ζωντανά και εκφραστικά χρώματα, τα πολλαπλά μηνύματα και αλληγορίες, οι συμβολισμοί, οι φαινομενικά τυχαίες πινελιές, οι αμέτρητες κουκκίδες χρώματος είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά κάποιων από τα καλλιτεχνικά κινήματα, στα οποία μπορείς να εστιάσεις και να θαυμάσεις.

Αρχιτεκτονικά κτίσματα, ανεξαρτήτως είδους και μεγέθους: μεγαλοπρεπή, λιτά, υπερβολικά, μινιμαλιστικά, αρχαία, υπερσύγχρονα μπορούν να σου προκαλέσουν ανάμεικτα συναισθήματα τόσο με την εξωτερική τους όψη, αλλά και την εσωτερική δομή και διακόσμηση. Φωτογραφίες, οι οποίες, παρόλο που ξέρεις ότι είναι εντελώς πραγματικές, δείχνουν να τραβήχτηκαν σε άλλο πλανήτη. Όποιο και να είναι το θέμα τους, από ζώα και σκηνές της φύσης, μέχρι εικόνες από το διάστημα και φάσεις της ανθρώπινης καθημερινότητας, είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί κάτι που θα σε επηρεάσει.

Αναφορικά με τις Εικαστικές Τέχνες, πρέπει να προστεθούν και διάφορα όχι-και-τόσο-γνωστά είδη. Αυτά περιλαμβάνουν το graffiti, την τυπογραφία, το body painting, την installation art, την performance art (παραστατική τέχνη) και πολλά άλλα. Με λίγο ψάξιμο, μπορεί ο καθένας να βρει τις μορφές Τέχνης που τον εμπνέουν.

Προσωπικά εμπνέομαι παρατηρώντας πίνακες των Rembrandt, Leonardo Da Vinci, Salvador Dali, Francisco Goya, γλυπτά του Michelangelo και του Henry Moore, τα τεράστια πέτρινα κεφάλια στο Νησί του Πάσχα, το Stonehedge, ένα μικρό ξωκλήσι στο χωριό μου και φωτογραφίες που απεικονίζουν ομορφιές της φύσης αλλά και του διαστήματος.

Αν διαβάσατε μέχρι εδώ, μπορείτε να κάνετε ένα πεντάλεπτο διάλειμμα, για να συνεχίσουμε στο επόμενο και τελευταίο κεφάλαιο, το οποίο (ελπίζω πως) δε θα είναι τόσο τεράστιο.

Με τις πιο πάνω αερολογίες μου, απλά χρησιμοποίησα κάμποσο χρόνο από τη ζωή σας για να πω αυτό το απλό: μπορείς να εμπνευσθείς, ερχόμενος σε επαφή με την Τέχνη. Πέρα, όμως, από την Τέχνη, τι άλλο μπορεί να ωθήσει κάποιον στη δημιουργία;

Πρώτα πρώτα η Φύση. Η Φύση έχει τεράστια επιδραστικότητα σε αυτούς που αντιλαμβάνονται ή προσπαθούν να αντιληφθούν το μεγαλείο της. Κι αυτό συμβαίνει διότι η ίδια είναι οικοδεσπότης των πιο όμορφων, αλλά και των πιο τρομερών συμβάντων και πλασμάτων που μπορεί να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος.

Τι είναι αυτό στη Φύση, το οποίο μπορεί, παρατηρώντας το, να σου ξυπνήσει συναισθήματα; Τα πάντα! Και δεν εννοώ τα πανέμορφα ζώα που κατοικούν στην Κίνα. Οτιδήποτε στη Φύση είναι ικανό να σου δώσει ιδέες και συγκινήσεις. Ο μακρόκοσμος: μια βόλτα σε ένα δάσος, η καταστροφική ισχύς των σεισμών, η εκθαμβωτική ομορφιά των κεραυνών, η αποστομωτική τελειότητα των καταρρακτών, η εξωτική ομορφιά διαφόρων τοπίων, οι φανταστικοί σχηματισμοί βράχων σε παραλίες. Ο μικρόκοσμος: η αρχιτεκτονική δομή μιας κηρήθρας, μικροσκοπικά και πανέμορφα φυτά, δαιδαλώδεις ιστοί αραχνών. Τα ζώα: από το μεγαλοπρεπές λιοντάρι μέχρι το μικρό και προνοητικό μυρμήγκι, από τη μεταμόρφωση του γυρίνου σε βάτραχο μέχρι την ερωτική πράξη των αλογακίων της Παναγίας που ολοκληρώνεται με τον αποκεφαλισμό και το φάγωμα της κεφαλής του αρσενικού από το θηλυκό.

Η Φύση είναι ένα τεράστιο μαγαζί με δωρεάν υλικό προς την έμπνευση. Και δε χρειάζεται να τρέχεις στις ζούγκλες και σε εξωτικά νησιά για να θαυμάσεις τις ομορφιές της Φύσης. Παρατήρησε τη σταδιακή ανάπτυξη ενός φυτού στο σπίτι σου, τις διαφορετικές αντιδράσεις του σκύλου σου κάθε φορά που τον πλησιάζει ένας ξένος και στη συνέχεια εσύ, ένα πουλί που παίζει με με ένα κομματάκι ψωμιού, μια γάτα που παίζει με μια κατσαρίδα πριν την καταβροχθίσει, δες τις εναλλαγές χρωμάτων στον ουρανό κατά το ξημέρωμα και το ηλιοβασίλεμα.

Πέρα από τη Φύση, υπάρχει και η τελευταία (που μπόρεσα να σκεφτώ) πηγή έμπνευσης.

Οι άνθρωποι. Αν εξαιρέσουμε μερικά γεγονότα όπως: ο καθένας μισεί όλους τους άλλους, είμαστε ηλίθιοι και προσπαθούμε να καταστρέψουμε αυτόν τον πλανήτη, είμαστε τόσο υπερόπτες και εγωιστές που δίνουμε ακόμα και στους εξωγήινους τα βασικά δικά μας εξωτερικά χαρακτηριστικά (ας σταματήσω την απαρίθμηση, θα ξεδιπλώσω το μισανθρωπισμό μου σε μετέπειτα ανάρτηση), έχουμε την τιμή ο καθένας ξεχωριστά να αποτελεί πηγή έμπνευσης για ένα, τουλάχιστον, άλλο άνθρωπο. Και δεν είναι απαραίτητο ο άνθρωπος-έμπνευση κάποιου, να είναι αγαπημένο του πρόσωπο.

Φίλοι και εχθροί μπορούν να αποτελέσουν κάλλιστα την αιτία για δημιουργία, με διαφορετικά αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση βεβαίως. Το πρώτο ‘μπαμπά’ ή ‘μαμά’ από το μωρό σου, ένα φιλί από την/τον αγαπημένη/ο σου, μια πράξη ενός φίλου που σε πλήγωσε ή θύμωσε, ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου, η οργή που σου προκάλεσε ένας μισητός αντίπαλος, μια αγκαλιά από τη γιαγιά, η επιτυχία ενός εχθρού σε κάτι που προσπαθούσες σκληρά να καταφέρεις. Από όλους μπορεί κάποιος να βρει ερέθισμα για να δημιουργήσει κάτι.

Συνοψίζοντας, λοιπόν, μπορώ να πω ότι η έμπνευση βρίσκεται εκεί, μπροστά μας, κάθε στιγμή της ζωής μας. Οι δημιουργικοί χυμοί είναι αδρανείς μέσα μας και περιμένουν την ενεργοποίηση τους. Φτάνει να αναζητήσουμε ο καθένας τα ερεθίσματα που θα τους θέσουν σε λειτουργία.

Ας ψάξουμε για τα πράγματα εκείνα που δημιουργούν μέσα μας οποιοδήποτε συναίσθημα, μιας και από αυτό θα εκκινήσει η δημιουργική διαδικασία. Και να θυμάστε: δεν είναι μόνο τα όμορφα, αλλά και όσα πράγματα προκαλούν αρνητικά, άσχημα ή δύσκολα συναισθήματα που οδηγούν στην έμπνευση. Πάρτε για παραδείγματα τη Guernica του Picasso, το The Wall των Pink Floyd, τη Μεταμόρφωση του Kafka.

Υ.Γ.: Οι προσωπικές προτιμήσεις στην ενότητα περί Τέχνης, δε βρίσκονται εκεί για να το παίξω ψαγμένος και κουλτουριάρης. Άλλωστε δε γνωρίζω ολόκληρο το έργο των δημιουργών που αναφέρω (εκτός από μερικούς!). Τις προτιμήσεις μου τις βάζω για να δώσω μερικά παραδείγματα σε όποιο νιώθει ότι δυσκολεύεται να κάνει μια αρχή με κάποιο είδος Τέχνης.

Υ.Υ.Γ.: Μισώ και γω τα σεντόνια. Σόρι για το μέγεθος!

atwistedblog.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η μέρα που αισθάνθηκα πια Ευρω-πέος.....

Η αλήθεια είναι φίλοι μου ότι περίμενα πάρα πολλά χρόνια.
Πέρασα πάρα πολλά στάδια και ένοιωσα χιλιάδες διαφορετικά αισθήματα και συγκινήσεις.

Τελικά όμως πια σήμερα μετά τις πολλαπλές ανακοινώσεις από προέδρους-γραμματείς-υπευθύνους και ανευθύνους ακόμη και από κλητήρες της περίφημης Ευρωπαϊκής Ένωσης, περί πισω-στήριξης της "poor-Greece", ειλικρινά πια αισθάνομαι ότι τελικά είμαι αυτό που επιδίωκα όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι πια επίσημα Ευρώ-πέος....

'Αλλωστε τα ίδια λέγαμε εδώ....

και χρόνια με τον κολλητό μου τον Μήτσο, όταν κάναμε εκείνη την κομπινίτσα με τις επιταγούλες και μας βγήκε. Είχαμε βρεί ένα μάτσο κορόϊδα τους τάξαμε κάτι μουσαντέ τόκους {το χρηματιστήριο είχε ήδη πεθάνει για τους μπατίρηδες πια..}, εκείνοι τσιμπήσανε και εμείς με τον Μητσάρα τα κονομήσαμε χοντρά.... Τελικά αφού εισπράξαμε εκείνοι πήρανε τους μουσαντένιους τόκους και από ένα αγγούρι.... δώρο και εμείς πεταχτήκαμε μέχρι Λωζάνη και τα βάλαμε κάπου "σίγουρα"....

Εξάλλου μας βοήθησε και εκείνο το φιλαράκι στο υπουργείο {πήρε βέβαια το κάτιτις του και αυτός..} και "ούτε γάτα-ούτε ζημιά" που λένε....

Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχω εγώ ένας απατεωνάκος με την Ευρώπη ;;; Μα πολύ απλό φίλοι μου....
Εκεί {στην Ευρώπη ντε..} είναι οι περισότεροι επαγγελματίες λαμόγια και απατεώνες. Σου ξετινάζουν τα σπρέϊ, σόρυ σπρέντ, και μετά σου στέλνουν τους μεμέτηδες κρουαζιέρα πάνω από τα νησιά και σου λένε: Σου δανείζουμε δανεικά να αγοράσεις μπαμ-μπουμ να φοβίσεις τους μεμέτηδες να μην πετάνε στα νησιά σου, όχι τίποτε άλλο αλλά μας παίρνουνε και τα αυτιά στις βίλλες μας που έχουμε εκεί...

Αυτοί όλοι λοιπόν οι "έντιμοι και σοβαροί Ευρωπέη" με βοήθησαν πια να καταλάβω ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν ήμουνα ένας απλός απατεώνας αλλά ήμουνα και εγώ ένας από αυτούς δηλαδή απλά Ευρωπέος....

Και βέβαια σήμερα που εξέφρασαν και την στήριξή τους στις απύθμενες ελληνικές λαμογιές αισθάνομαι ακόμη πιο υπεύθυνος και πιο σωστός Ευρωπέος.

Φυσικά θα ήθελα να συμπληρώσω ότι το πέρασμα από απλός μικροέλλην απατεωνίσκος στον επίσημο και χλιδάτο τίτλο του Ευρωπέου(ς) μου κόστισε αρκετά.

Βασικά το ότι καπνίζω πάλι στην ζούλα { α! ρε αθάνατα σχολικά χρόνια της κοπάνας...}, μετά σταμάτησα να τρώω κοκορέτσι, γαρδούμπα, κεφαλάκι σούβλας, τζιγεροσαρμάδες και { για όνομα του Θεού!!!} πατσά διότι οι αποστειρωμένοι ευρωπέοι φίλοι μας οι οποίοι δεν έχουν ιδέα του τι θα πει ζωή, { τουλάχιστον όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς} εξέδωσαν σχετική οδηγία προ 3ετίας με την οποία τα καθιστούν παράνομα ως ανασφαλή και επιβλαβή για τη δημόσια υγεία!

Παρόλα αυτά όμως εξακολουθώ να είμαι περήφανος και με ανεβασμένο ηθικό.....

Το μόνο όμως που φοβάμαι είναι αυτό που ψιλοσούρνεται από κανάλι σε κανάλι και από Τρέμη σε Χατζηνικολάου με πάσα από Τράγκα και Πρετεντέρη με την ευγενική διαμεσολάβηση του Αυτιά...

Δηλαδή ότι μπορεί να μας κόψουνε εκείνο το πρώτο συνθετικό, το Ευρώ δηλαδή, και να απομείνω πια σκέτο ...πέος..... { Θεός - Τρισέ και Αλ-μούνια ...φυλάξει ...!!!!} .........

Πηγή: InOut.gr-Αντώνης Λαμπρινίδης

Διαβάστε περισσότερα...

Facebook λόγος αποβολής μαθήτριας σε ελληνικό σχολείο

«Ναι, κι εγώ μισώ τη διευθύντρια μου…». Έτσι ονομάζονταν ένα group που δημιούργησε μια 14χρονη μαθήτρια στο Facebook, μη αντέχοντας άλλο την αυστηρότητα της διευθύντριας της.

Σύντομα το group το ανακάλυψαν πάνω από 100 συμμαθητές της και έσπευσαν να γίνουν μέλη του, γράφοντας μάλιστα στην ιστοσελίδα και τα δικά τους σχόλια.

Κάποια στιγμή το ανακάλυψε η διευθύντρια, έθεσε το θέμα στο Σύλλογο Διδασκόντων και πάρθηκε η απόφαση να αποβληθεί η μαθήτρια από το σχολείο. Τι και αν ζήτησε συγνώμη η κοπέλα; Η απόφαση ήταν ξεκάθαρη και η διευθύντρια αμετάπειστη.

Αμετάπειστοι όμως είναι τώρα και οι συμμαθητές της. Μετά από αυτήν την εξέλιξη, έσπευσαν να δημιουργήσουν ένα ακόμα group στο facebook με θέμα «Θέλουμε την συμμαθήτρια μας πίσω». Ελπίζουν ότι κάτι θα γίνει. Αλλιώς καλούν τους καθηγητές να αποβάλουν και όλους όσους συμμετέχουν στο γκρουπ αυτό, δηλαδή σχεδόν όλο το σχολείο.

Το περιστατικό συνέβη στα Χανιά.
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού δήλωσε ότι παρά τις αντιδράσεις, η απόφαση δεν μπορεί να αλλάξει.
Την ίδια ώρα όμως ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Χανίων εξέφρασε τη διαφωνία του, τονίζοντας ότι η αποβολή δεν θα επιβάλλονταν ως τιμωρία εάν οι καθηγητές δεν είχαν άγνοια για την ψηφιακή κοινωνία στην οποία ζούμε.

Γεγονός είναι πάντως ότι η μαθήτρια παραμένει μακριά από το σχολείο της, στο πρώτο σχετικό περιστατικό που βλέπει το φως της δημοσιότητας στη χώρα μας στο πρώτο σχετικό περιστατικό που βλέπει το φως της δημοσιότητας στη χώρα μας, σύμφωνα με το Star.

Διαβάστε περισσότερα...

Μήνυμα Πανούση

Πανούσης ...speaking...

Διαβάστε περισσότερα...

Φάτε τις σάρκες των παιδιών σας

Εκπαιδεύστε τα με οδηγό την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία, τη δυνητική επαγγελματική τους χρησιμότητα.
Στο δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο θα μιλήσω. Δεν είμαι μέρος του εγκλήματος. Επιλέξτε στρατόπεδο. Η θίγεστε, ή θίγετε. Δεν υπάρχει μεσότητα εδώ.

Αναθρέφεται στρατιές ηλιθίων. Κάθε παιδί που γεννιέται παραμένει ελπιδοφόρο. Μέχρι να το εκπαιδεύσετε στο πώς ακριβώς μπορεί να γίνει αποτελεσματικότερα ένας τέλειος ηλίθιος. Και για να μην σας ξεστρατίσει και κουβαλήσει μια ικμάδα οξύνοιας, προλαβαίνετε ασθμαίνοντας να το φορτώσετε με σεβαστή ποσότητα βλακείας από τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Δημοτικό σχολείο. Πρώτο δίδαγμα η προσευχή και η στρατιωτική συνάθροιση. Ένα μπέρδεμα από αμίλητα στρατιωτάκια στα πρόθυρα της κλινικής νεύρωσης. Δηλητήριο σε αμόλυντες ψυχές. Μπόλιασμα υποταγής σε ένα σκήπτρο θεϊκής προέλευσης. Ο θεός ξέρει, ήξερε, και θα ξέρει πάντα. Παντογνώστης. Θα ξέρει και ποιος είσαι και ποιος θα είσαι, τι κάνεις και τι θα κάνεις. Θα σε κρίνει, θα σου.....
δώσει δέκα εντολές, θα σε παρακολουθεί όπου κι αν είσαι, ό,τι και να κάνεις, γνωρίζοντας τα πάντα σε παρόν παρελθόν και μέλλον. Και όμως μικρέ, είναι καλά όλα αυτά. Στοχεύουν στην ελευθερία σου. Σκύψε στο σκήπτρο μικρέ εξάχρονε. Μην με κοιτάς στα μάτια. Μου χρωστάς την ύπαρξή σου μικρέ. Δεν με ξεγελούν τα αθώα σου μάτια. Αν σε ξεμαντρώσω θα φανεί το βδελυρό σου προσωπείο. Προσκύνα το ράσο μου. Όποιος και να γίνεις, ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να επιλέξεις στο μέλλον, ένα δεν θα αλλάξει μικρέ. Το ράσο θα το βλέπεις ιερό. Και αν τυχόν το ξεχάσεις, πάντα θα κοιτάς τη σημαία σου που θα στο θυμίζει. Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις.

Και τώρα έθνος. Ξέρεις τι σημαίνει να είσαι Έλληνας; Κανείς δεν μας την έχει πει εμάς μικρέ και πρέπει κι εσύ να γίνεις τέτοιος άντρας σαν τους παππούδες σου. Έχουμε εθνικές γιορτές και επετείους. Ο Κολοκοτρώνης μας λευτέρωσε με τις αρματωσιές και λεφούσια αντρειωμένους που όρμαγαν στο τουρκόσκυλο και το σκόρπαγαν στους πέντε ανέμους. Έτσι θα γίνεις κι εσύ. Θα σε τρέμει ο Τούρκος. Εμείς είμαστε δέκα αλλά κάνουμε για εκατό. Θα ντυθείς τσολιάς και θα υμνήσεις την αντρειοσύνη σου. Μόνο εμείς ξέρουμε από αυτά μικρέ. Δεν υπάρχουν άλλοι αντρειωμένοι. Οι άλλοι σκορπάνε όταν βλέπουν τη φούντα του τσολιά. Όταν εσύ κρατάς το λάβαρο στη γιορτή του σχολείου σου οι Τούρκοι απέναντι παίζουν με τις κούκλες τους. Μη σε νοιάζει για πολιτικές, διπλωματίες και τέτοιες γλυκανάλατες φούσκες. Τα ελληνικά άρματα είναι ιερά. Και αν τυχόν το ξεχάσεις, πάντα θα κοιτάς τη σημαία σου που θα στο θυμίζει. Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις.

Είσαι Έλληνας από πολύ παλιά. Τρεις χιλιάδες χρόνια. Τότε ήταν κάτι παράξενοι τύποι για τους οποίους θα μάθεις όταν μεγαλώσεις, δεν είναι και πολύ σημαντικοί αυτοί. Με τα εγκόσμια ασχολούνταν. Σημασία έχει ότι εμείς σου βρήκαμε την αλήθεια του Χριστού και αυτήν θα κάνεις σύστημα στη ζωή σου. Αυτό έγινε και τότε με εκείνους τους παράξενους ανθρώπους. Μετανόησαν και συνέχισαν στον ορθό δρόμο. Και μετά έφτιαξαν κάτι ακόμα μεγαλύτερο, το Βυζάντιο. Και ναι, έχει συνέχεια το ελληνικό έθνος μικρέ, και οι Βυζαντινοί ήταν απευθείας απόγονοι των παράξενων αρχαίων. Μόνο που ήταν λίγο πιο σωστοί αφού έκαναν τον σταυρό τους και έχτισαν και μοναστήρια. Μη σε νοιάζει που μερικοί κακοήθεις λένε ότι δεν υπήρξε ποτέ Βυζάντιο και ότι είναι εφεύρημα των νέων ιστορικών για να χτίσουμε έναν νέο εθνικισμό. Η ελληνική συνέχεια στους αιώνες είναι ιερή. Και αν τυχόν το ξεχάσεις, πάντα θα κοιτάς τη σημαία σου που θα στο θυμίζει. Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις.

Θα ψηφίσεις μικρέ. Όταν γίνεις δεκαοχτώ. Δεν ξέρεις τι είναι αυτό; Μη μου λες τέτοια. Πρέπει να ξέρεις, θα σου πουν οι γονείς σου και η τηλεόραση. Αυτοί ξέρουν καλύτερα το καλό σου. Στο σχολείο δεν κάνει να μαθαίνεις για πολιτική και τέτοια πράγματα που προάγουν το μίσος. Κάποτε σφάζονταν οι άνθρωποι γι αυτά. Δεν πρέπει να αναφέρεσαι ποτέ σε πολιτικά θέματα, είναι επικίνδυνο. Θα σου μάθουν και για τη μυστικότητα της ψήφου. Κρυφά θα ψηφίζεις μικρέ και δεν θα λες τίποτα σε κανέναν γιατί αν έχει αντίθετη άποψη μπορεί να χιμήξει κατά πάνω σου. Θα σου πω εγώ τι θα ψηφίσεις όταν έρθει η ώρα. Έχεις παράδοση στην οικογένειά σου εσύ. Μην ξεστρατίσεις μικρέ, είστε οικογένεια δημοσίων υπαλλήλων. Ο μισθός είναι ιερό πράγμα. Και αν τυχόν το ξεχάσεις, πάντα θα κοιτάς τη σημαία σου που θα στο θυμίζει. Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις.

Θα γίνεις επαγγελματίας μικρέ. Θα διαβάσεις, θα γίνεις πολύ καλός και με αυτά που θα διαβάσεις θα κερδίσεις πολλά χρήματα. Θα κάνεις ό,τι θες μετά. Τώρα τα βιβλία είναι αναγκαίο κακό, κάνε υπομονή μικρέ, μετά θα απολαμβάνεις. Υπάρχει μια θέση εργασίας για σένα εκεί έξω, αρκεί να γίνεις κι εσύ άξιος να την πάρεις. Αν δεν σπουδάσεις δεν θα είσαι κατάλληλος και όλοι θα σε περιφρονούν. Αν δεν πάρεις το χαρτί μικρέ κανείς δεν θα αναγνωρίζει την αξία σου. Το χαρτί θα σου ανοίξει πόρτες, δουλειά μικρέ, διάβασμα. Δεν πρέπει να ασχολείσαι τώρα με άλλα πράγματα που σου αρέσουν. Ό,τι σου αρέσει, ό,τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου είναι εις βάρος σου. Να νοιώθεις τύψεις για τον ελεύθερο χρόνο σου. Μη σε νοιάζει που μερικοί κακοήθεις λένε για ρουσφέτια, μίζες και λαδώματα. Δεν υπάρχουν αυτά. Έχουμε παράδοση οι Έλληνες. Το χαρτί των σπουδών σου είναι ιερό. Και αν τυχόν το ξεχάσεις, πάντα θα κοιτάς τη σημαία σου που θα στο θυμίζει. Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις.

Θα κάνεις οικογένεια μικρέ. Θα παντρευτείς. Δεν έχει σημασία το τι και το πώς. Μη ζητάς με αυθάδεια να μάθεις πώς μένει έγκυος μια γυναίκα και πώς ήρθες εσύ στον κόσμο. Το θέλει ο καλός θεούλης. Είναι βλασφημία να κάθομαι να σου εξηγώ για ωορρηξίες, εμμήνους ρύσεις, ανδρικές στύσεις, εκσπερματώσεις και αντισύλληψη. Αυτά τα έχεις μέσα σου μικρέ, είναι ένστικτα και θα σου βγουν μόνα τους. Μερικοί ανόητοι λένε ότι πρέπει να τα κάνεις αυτά στο σχολείο, μα τι ξέρουν αυτοί. Το ράσο να ακούς που απαγορεύει τέτοιου είδους βλάσφημη γνώση. Μόνο στην ευλογία του γάμου θα μάθεις την ηδονή του σεξ με μέτρο και τάξη. Μην ξεχνάς ότι ο θεός πάντα θα σε βλέπει. Γέννα παιδιά, τα παιδιά είναι ευλογία. Περισσότερες βαφτίσεις, περισσότερα μυστήρια. Περισσότερα ποίμνια μικρέ. Δεν έχει σημασία τι και πώς. Πολλά να’ναι και υποτακτικά τα παιδιά που θα κάνεις. Σαν κι εσένα. Μην ξεχνάς το σκήπτρο μικρέ. Είναι ιερή η οικογένεια. Και αν τυχόν το ξεχάσεις, πάντα θα κοιτάς τη σημαία σου που θα στο θυμίζει. Όπου και να πας, ό,τι και να κάνεις.

Και όταν όλα αυτά τελειώσουν μικρέ, κοίτα πίσω τη ζωή που δεν έζησες. Γεύσου το κρασί που δεν ήπιες, πες τα λόγια που ξέχασες, τρέξε στο γρασίδι που ο χρόνος ξεθώριασε το χρώμα του. Τότε κοίτα πάνω και δες ποιος είναι αυτός που στα είπε όλα αυτά, ποιος είναι αυτός που σε δίδαξε να δέχεσαι τη βλακεία για αλήθεια, τα δεσμά για ελευθερία, τον ευτελισμό για δόξα. Κοίτα τον κατάματα και πέστου τα πιο όμορφα λόγια που θα μπορούσαν ποτέ να ξεστομίσουν τα γλυκά μικρά χειλάκια σου: «Ρε άντε γαμήσου». Και κλείσε δυνατά την πόρτα στα μούτρα του. Πάρε την παλέτα με τα ζωηρά σου χρώματα. Σε περιμένω.


Παναγιώτης Πέρρος/πηγή filosofia.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Facebook

There is nothing worse than aggressive stupidity


Johann Wolfgang von Goethe 

Τάδε έφη Γκαίτε. Γι’αυτό ηρεμήστε και μην αρχίσετε τις επιθέσεις όταν θα διαβάσετε αυτό.

Tο Facebook δημιουργήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2004 (α! Τι καλά, σήμερα κλείνει 6 χρόνια! Ρε, ουστ) από ένα φοιτητή του Harvard ως project για μια εργασία. Μέχρι σήμερα έχει καταφέρει σπουδαία κατορθώματα.

Εκτός του ότι χάρισε στο δημιουργό του τον τίτλο του νεότερου αυτοδημιούργητου δισεκατομμυριούχου στον κόσμο, έχει καταφέρει να μπει στις ζωές όλων. Κι όταν λέω όλων, εννοώ όλων. Ακόμα και αυτών που δεν έχουν λογαριασμό εκεί. Εγώ είμαι ένας από αυτούς.
Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι, παρόλο που είμαι ενάντια στο Facebook, δε συμφωνώ με την απαγόρευση του από τις κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει στη Συρία, την Κίνα, το Ιράν και το Βιετνάμ (ασχέτως αν το αποτέλεσμα τελικά είναι για το καλό του κόσμου). Πιστεύω πως ο πολίτης πρέπει να έχει το ελεύθερο να επιλέγει τις δραστηριότητες με τις οποίες θα περνά τον ελεύθερο του χρόνο.

Ο ορισμός του Facebook είναι “social networking website”, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον

“ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης” (οι ορισμοί από την αγγλική και την ελληνική wikipedia αντιστοίχως). Μάλιστα. Θα συμφωνήσω ότι έτσι ξεκίνησε. Ένας χώρος, στον οποίο μπορούσες να έρθεις σε επαφή με παλιούς συμμαθητές ή γνωστούς που η ζωή απομάκρυνε από σένα.

Πλέον, όμως, το Facebook αποτελεί μάστιγα των καιρών, αν μου επιτραπεί ο όρος (κι αν δε μου επιτραπεί, στ’αρχίδια μου), αφού τα ενεργά μέλη του (πάνω από 300 000 000 στον αριθμό) ξοδεύουν αμέτρητες ώρες από τη ζωή τους όντας online.

Δηλώνω πως ουδέποτε είχα λογαριασμό στο Facebook κι έτσι δε γνωρίζω λεπτομέρειες εκ των έσω, ούτε όλες τις δυνατότητες που προσφέρει, τα παιχνίδια που διαθέτει κ.λπ. Όσα γραφτούν παρακάτω, είναι δεδομένα που γνωρίζω μέσω εγγεγραμμένων μελών του. Και όχι, δεν έκανα συνεντεύξεις σε μέλη για να γράψω αυτό το κείμενο. Τα μέλη που γνωρίζω είναι που μου πρήζουν τους όρχεις για τα αμέτρητα προτερήματα, προκειμένου να υποκύψω και να γραφτώ.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να επικοινωνήσεις με τους φίλους σου. Αγνοώντας το γεγονός ότι το 95% (αρχικά το είχα στο 98% αλλά το άλλαξα για να μη φανώ πολύ κακός) των friends που έχεις εκεί μέσα δεν το έχεις δει ποτέ από κοντά, δεν ξέρεις πως είναι η φωνή του και δεν έχεις επικοινωνήσει με οποιοδήποτε τρόπο ποτέ μαζί του, θα ρωτήσω το απλό: τι σημαίνει ‘φίλος’ για σένα; Δε θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω τις πιθανές απαντήσεις. Το σίγουρο είναι ότι εσύ κι εγώ έχουμε διαφορετική άποψη γι’αυτή τη λέξη.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να εντοπίσεις παλιούς συμμαθητές, πρώην συναδέλφους ή χαμένους φίλους. Πριν στείλεις μήνυμα σε όλους τους χρήστες που ανακάλυψες και το όνομα τους σου θυμίζει κάτι, κάνε ένα κόπο πρώτα και θυμήσου τις συνθήκες κατά τις οποίες διεξήχθη η τελευταία σας συνάντηση. Συμβουλές: αν τα τελευταία τους λόγια ήταν “Ρε άει γαμήσου!”, “Μη σε ξαναδώ μπροστά μου, καριόλα!”, “Ελπίζω να εκραγείς ενώ χέζεις!” ή οτιδήποτε παρόμοιο, θα ήταν καλή ιδέα να ξανασκεφτείς κατά πόσο θα ήταν καλή κίνηση να στείλεις εκείνο το μήνυμα. Επίσης, ορισμένοι άνθρωποι θα απομακρύνθηκαν από σένα για κάποιο λόγο. Και για να παραμένουν απομακρυσμένοι για τόσα χρόνια, θα έχουν κάποιο λόγο. Δε μπορείς τώρα να έρχεσαι εσύ και να ρίχνεις στα σκουπίδια τους κόπους τόσων χρόνων, αναγκάζοντας τον άλλο να σου μιλήσει για να μη φανεί αγενής. Κατάλαβε λοιπόν, ότι δεν είσαι πάντα και από όλους επιθυμητή παρέα!

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να παίζεις παιχνίδια. Σοβαρά μιλάς τώρα; Έκανες λογαριασμό, έβαλες τα προσωπικά σου στοιχεία, ανέβασες φωτογραφίες σου κ.λπ. μόνο και μόνο για να παίζεις παιχνίδια; Καλημέρα, υπάρχουν αμέτρητα sites που προσφέρουν δωρεάν παιχνίδια, χωρίς να ζητούν οποιοδήποτε προσωπικό δεδομένο. Ντάξει, αυτό με τη φάρμα που παίζουν όλοι δεν το έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Δεν ξέρω πως ακριβώς είναι, αλλά σίγουρα είναι τεράστια μαλακία. Μην το αρνηθείς, μαλακία είναι. “Πάω να ποτίσω τα ραπανάκια μου ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΥΤΕΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ”, “Πάω να ταΐσω τα αιγοπρόβατα μου ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ”. “Είμαι πολύ δυστυχισμένη, διότι την περασμένη βδομάδα πήγαμε για safari στη Μποτσουάνα και δεν είχα internet, με αποτέλεσμα τα κοτόπουλα ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ στη φάρμα μου να βρουν τραγικό θάνατο.” Έλεος, please.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να νιώσεις κοινωνικοποιημένος/η λαμβάνοντας μέρος στα διάφορα groups που υπάρχουν εκεί. Εδώ πρέπει να αναγνωρίσω ένα θετικό της όλης κατάστασης: φιλανθρωπικές οργανώσεις, εθελοντικοί οργανισμοί κ.λπ. έχουν καταφέρει διάφορα μέσα από αυτά τα groups και μπράβο τους. Εσένα όμως, που γίνεσαι μέλος του οποιουδήποτε ηλίθιου group, που ο οποιοσδήποτε ηλίθιος έφτιαξε για να περάσει την ώρα του, δε σου πρέπει κανένα μπράβο. Δε με νοιάζει πόσοι δε χωνεύουν το μικρό Θανάση από την τάδε τηλεοπτική εκπομπή, δε με νοιάζει αν νιώθεις σημαντικός που κατάφερες να κλάσεις και η μυρωδιά να διαρκέσει 7 λεπτά. Ο τίτλος που θα έπρεπε να έχει το κάθε group ανεξαιρέτως είναι “Είμαστε αξιολύπητοι’. Αν θέλεις οπωσδήποτε να ανήκεις σε κάποιο κοινωνικό σύνολο, δοκίμασε τα πολιτικά κόμματα. Όχι, μισό λεπτό.. Χμμ.. Προτίμησε το Facebook σ’αυτή την περίπτωση. Όμως ειλικρινά, αν αυτές είναι οι μοναδικές δύο σου επιλογές για κοινωνικοποίηση, προτείνω να αυτοκτονήσεις. Έτσι θα ανήκεις στο group των άθαφτων.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για κανέναν από τους παραπάνω λόγους. Τι άλλο μένει; Μήπως θέλεις απλά να μην ξεχνάς κανενός τα γενέθλια κι έτσι να είσαι αγαπητός σε όλους; Μήπως θέλεις απλά να μαθαίνεις όλα τα κουτσομπολιά που αφορούν όλους όσους γνώρισες ποτέ στη ζωή σου; Μήπως θέλεις απλά να βλέπεις τις φωτογραφίες με μαγιώ που ανεβάζει η κολλητή της μικρής σου αδερφής; Μήπως θέλεις απλά να βλέπεις τις φωτογραφίες εκείνου του γκόμενου και να αναπολείς το one night stand μαζί του, μετά από το οποίο σε διαολόστειλε; Θα προτιμούσες να ήταν κάποιος από τους λόγους που ανέλυσα πιο πάνω ε;

Όπως και να’χει, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του. Όταν όμως όλοι με πρήζουν να ‘κάνω Facebook’, πάει να πει ότι είτε με αγαπάνε αφάνταστα, είτε ότι τους έχει γίνει μόνιμη μανία. Το πρώτο δε συμβαίνει, άρα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το Facebook είναι εθιστικό και προσηλυτιστικό. Εθιστικό, διότι, πολύ απλά, το σκέφτεσαι παντού, θες να έχεις πρόσβαση σε αυτό κάθε δευτερόλεπτο του 24ώρου και σε περίπτωση που δεν το καταφέρεις, οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Προσηλυτιστικό, διότι, εκτός του ότι εθίζεσαι εσύ, προσπαθείς να τραβήξεις κι άλλους ( από τους λίγους που μείναμε) στο βούρκο και τον εθισμό που ζεις. Το Facebook κάνει το χρήστη να πιστεύει πως ζει μέσα σε έναν ιδανικά φτιαγμένο κόσμο και πως μακριά του δεν υπάρχει ζωή. Μήπως είναι καλύτερα τα ναρκωτικά παρά το Facebook;

Δε θέλω να γίνω χρήστης του Facebook ρε μαλάκα, παράτα με. Προσωπικά έχω βρει πολλούς άλλους τρόπους να περνώ την ώρα μου κάνοντας ουσιαστικά το απόλυτο τίποτε και είμαι ικανοποιημένος. Όταν δω να στενεύουν τα περιθώρια και η ζωή μου αρχίζει να αποκτά νόημα, θα λάβω τα μέτρα μου ώστε να παραμείνω στη μιζέρια. Πάντως στο Facebook δε γράφομαι. Εκτός τούτου, αφού ξέρεις πόσο κομπλεξικός είμαι, ζητάς να με βλέπει κι όλος ο κόσμος από πάνω; Αν πεις πως δεν είμαι κομπλεξικός, σίγουρα δεν έχεις διαβάσει τις προηγούμενες παραγράφους. Τέλος πάντων, δεν είμαι εγώ το θέμα εδώ.

Το θέμα εδώ είστε εσείς.

Οι βλάκες που περνάτε τη ζωή σας σχολιάζοντας τους άλλους, θεωρώντας πως εσείς είστε οι τέλειοι. Τα ψώνια που κάθε 3 ώρες ανεβάζετε νέες φωτογραφίες, τις οποίες μόλις βγάλατε με το κινητό μπροστά στον καθρέφτη της τουαλέτας, μετά από ένα, ομολογουμένως, δημιουργικό χέσιμο. Τα ίδια ψώνια που αν τυχόν και βγείτε έξω, κουβαλάτε 2 φωτογραφικές, το κινητό και εφεδρικές μπαταρίες για να απαθανατίσετε την κάθε στιγμή της εξόδου, ούτως ώστε να ανεβάσετε το υλικό μόλις γυρίσετε σπίτι, λες και ο κόσμος νοιάζεται για το αν στο club υπήρχε ένα ζευγάρι που γλείφονταν όλη την ώρα ή αν σκίστηκε το παντελόνι του φίλου σας.

Εσείς, οι βλάκες που ξεχνάτε τα λίγα ελληνικά που μάθατε (αναγκαστικά) στο σχολείο, γράφοντας τις πιο ηλίθιες συντομογραφίες σε greeklish που μπορεί να φανταστεί ο νους. Για να μην πω για την καημένη την ορθογραφία, η οποία βιάζεται και κακοποιείται ανεξέλεγκτα. Οι ηλίθιοι που διακινδυνεύετε τις δουλειές σας για να ποτίσετε τα μπρόκολα στη φάρμα ή να δείτε τη φωτογραφία που ανέβασε η πρώην σας, στην οποία χαϊδεύεται με το νέο απόκτημα.

Εσείς οι άμυαλοι που κάνετε mini-party κάθε φορά που παίρνετε πρόσκληση φιλίας από κάποιον που πιθανότατα δεν ξέρετε, κάθε φορά που κάποιος γράφεται στο group ‘Δέσποινα Βανδή σ’αγαπώωωω’ που δημιουργήσατε και κάθε φορά που οποιοδήποτε αρσενικό βάζει σχόλιο στις ημίγυμνες φωτογραφίες σας με τα χείλη εκτεταμένα.

Νομίζω καλύφτηκα. Αν χρειαστώ στην πορεία να πω κι άλλα, θα το καταλάβετε!

Kαι μην ξεχνάτε τι είπε ο Γκαίτε:

There is nothing worse than aggressive stupidity.

Γι’ αυτό, επιτεθείτε ήρεμα και πείτε τη γνώμη σας. Εξ’ άλλου δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε. Εγώ είμαι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από εσάς. Με τη διαφορά ότι εγώ δεν έχω Facebook.

 atwistedblog.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Περικoπές παντού... αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις!

"Με την μόλις κυκλοφορήσασα απόφαση ("κλικ" στην εικόνα για μεγέθυνση) του Υπουργού Οικονομικών (Αθήνα, 25 /1 2010, αριθ. πρωτ. 2/4431) αναγγέλλεται η περικοπή κατά 10% των πιστώσεων για όλους τους φορείς του δημοσίου, με εξαίρεση (...) των πιστώσεων:

-της Βουλής των Ελλήνων,

-της προεδρικής χορηγίας,

-των βουλευτικών αποζημιώσεων,

-των αμοιβών των πάσης φύσεως «πολιτικών» υπαλλήλων (όλων δηλαδή των «κολλητών» του πολιτικού συστήματος),

-των...αμοιβών των στρατιωτικών και αστυνομικών (τους οποίους το σύστημα θωπεύει για προφανείς λόγους), και

-των συντάξεων των δημοσίων «λειτουργών» (των υψηλόμισθων δηλαδή μεγαλομανδαρίνων του μικροελλαδικού κράτους).

Χωρίς αμφιβολία, η απόφαση αποτελεί συνταγή πρώτης τάξεως για λαϊκή εξέγερση κατά της «κυνοβουλευτικής» αυτής δημοκρατίας, με άγνωστες συνέπειες για την τύχη της χώρας μας.

Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι. Γιατί πως αλλοιώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς μια τέτοια ανάλγητή, προκλητική, και αδιάντροπη πράξη εξαιρέσεων σε βάρος του ελληνικού λαού;

(Email)Καθηγητής Χρίστος Γούδης,
Πρόεδρος Ινστιτούτου
Εθνικών και Κοινωνικών Μελετών
«Ίων Δραγούμης»."

Πηγή: greece-salonika.blogspot.com 

Διαβάστε περισσότερα...