Ο Μπάμπης ο Σουγιάς και ...η οικονομική κρίση

Του Αντώνη Λαμπρινίδη

Αδέλφια και αδελφές γειαχαραντάν.... Ο Μπάμπης ο Σουγιάς προσφάτως ..απολυμένος από το κολέγιο "Κορυδαλλός" με βαθμό άριστα στις ..αφαιρετικές επιστήμες σας χαιρετάει και σας φιλάει σταυρωτά... και μην ψαχτείτε δεν τα κάνω τέτοια σε κολλητούς και κολλητές....

Που λέτε λοιπός τις άλλες που .. αμολύθηκα από τα μεγάλα σαλόνια με κάτι ψιλοευρώπουλα στην τσέπη τράβηξα κατά το στέκι του Σπύρου του γκαβού για να αράξω κάτι μέρες και να πάρω δυνάμεις να ξεκινήσω καμιά.... επιχειρησούλα....

Τοκ..τοκ βαράω την πόρτα και ανοίγει το πορτάκι και βλέπω το καλό μάτι του γκαβού να με κοιτάει....


-Ωπα καλώς τα παιδιά λέει, και μου ανοίγει λίγο την πόρτα..
-Τι θέλεις ρε μάγκα, μου λέει...
-Ε! τι να θέλω απαντάω, να αράξω 1-2 μέρες μέχρι να ..οργανωθώ..
-Ευρά έχεις μου λέει, για το νοίκι...
-Ποιό νοίκι ρε τον ρωτάω, αφού δικό σου είναι το σπίτι, του λέω...
-Ξέχασε τα μου λέει αυτά πούξερες, από δώ και πέρα και νοίκι και απόδειξη έχει άμα θές στέγη.... και μου κλείνει την πόρτα κατάμουτρα...

Τι να κάνω και εγώ παίρνω των οματιών μου και φεύγω. Γυρνάω από δώ, γυρνάω από κεί, όπου και να πήγαινα έσπαγα τα μούτρα μου.
Πάνω στα ντουζένια μου και την απελπισία μου {χωρίς ευρά - χωρίς καπνό - χωρίς χόρτο - χωρίς κονάκι - χωρίς φαϊ} , τι άλλο να κάνω, πάω σε μιά λαϊκή εκεί κοντά και με τρόπο βουτάω ένα μέτριο αγγούρι....

Στήνομαι σε μια γωνιά στην γειτονιά, που ήτανε και λίγο σκοτεινή, και είχε σουρουπώσει κιόλας, βάζω το αγγούρι κάτω από τον μπουφάν και περιμένω.
Σε λίγο πλησιάζει ένας παπππούς, του βγαίνω μπροστά και του λέω:
-Τα λεφτά σου μπάρμπα και γρήγορα....
Ο παππούς πλακώνει τα γέλια, αναποδογυρίζει όλες τις τσέπες του και είναι άδειες, ρολόϊ δεν φοράει {και η μασέλα του ήτανε πλαστική}..
-Μας τα πήρε όλα η οικονομική κρίση μου λέει, είσαι άτυχος... και κατεβάζει τα χέρια και συνεχίζει τον δρόμο του...

Ξαναστήνομαι στην γωνία και βλέπω μια κοπελίτσα. Ξανά τα ίδια. Πλακώνει η κοπελίτσα το γέλιο και λέει...
-Όλα τα πήρε η οικονομκή κρίση και ένα καρτοκινητό πούχα το πήρανε στην πιο κάτω γωνία.... και συνεχίζει τον δρόμο της

Είχε πάει 3 το ξημέρωμα και είχε πιάσει και ένα ψοφόκρυο και εγώ δεν είχα κάνει σεφτέ, με είχε προλάβει σε όλους η οικονομική κρίση...

Τι να κάνω, έψαξα τριγύρω και βρήκα ένα κιόσκι και κούρνιαξα να περάσω την νύχτα.......

Το ίδιο βιολί συνεχίστηκε 2-3 μέρες και στο τέλος δεν άντεξα. Μπουκάρισα στο πρώτο μπατσάδικο τμήμα που βρήκα έχωσα το αγγούρι κάτω από το μπουφάν και λέω:
-Μπάτσοι γουρούνια τα ευρά σας.... Πλακώνουν τα γέλια οι μπάτσοι και λέει ο ένας :
-Πρώτον το μπουφάν είναι σκισμένο και φαίνεται το αγγούρι
-Δεύτερον ευρά δεν υπάρχουν
-Τρίτον πάρε δρόμο από δώ.....
-Μα καλά λέω δεν θα με συλλάβετε [ελπίζοντας να φάω και να κοιμηθώ τουλάχιστον....]
-Δεν γίνεται ρε φίλε, μου λένε. Το τμήμα είναι κάργα διαδηλωτές ούτε χώρος για κατούρημα δεν έχει μείνει. Ακόμη αν σε πιάσουμε μπορεί να μας κάνουν μύνηση για βιαιοπραγία και να μας τσακώσουν τα ΜΜΕ και τέλος εμείς απλά πιάνουμε και αφήνουμε γιατί σωθήκανε τα λεφτά στα ταμεία από την οικονομκή κρίση και σε λίγο θα βγάλουμε και όσους είναι μέσα γιατι δεν υπάρχει δεκάρα τσακιστή να τους ταϊσουμε.....

Τελικά αδέλφια και αδελφές κατάλαβα ένα μεγάλο πράγμα...
Σπουδαίο εργαλείο αυτή η οικονομική κρίση.
Έλυσε όλα τα προβλήματα.
Ούτε εγκληματικότητα ούτε κλοπές ούτε φαϊ ούτε δουλειά ούτε σκοτούρες ούτε προβλήματα ούτε μίση ούτε πόλεμοι......

Συγνώμη Άγιε Πέτρο μου καλά δεν τα λέω.....!!!!!!!!!!!!

Πηγή: InOut.gr