12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 26-28 Ιούνη, 4ο Πάρκο Παραλίας

Κλείνουν ένα στόμα, ανοίγουμε χιλιάδες!

Το τελευταίο τριήμερο του Ιούνη στην παραλία της πόλης μας θα λάβει χώρα το 12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Μετά από 12 χρόνια προσπάθειας των αντιρατσιστικών και μεταναστευτικών συλλογικοτήτων της πόλης, το Φεστιβάλ έχει αναδειχθεί σε ένα σημαντικό πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός της άλλης Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή χιλιάδων πολιτών κάθε χρόνο δείχνει ότι πέρα και ενάντια από τις κυρίαρχες φωνές του μίσους, υπάρχει ο δρόμος των κοινών αγώνων, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας. Και αυτό μας δίνει δύναμη.

Ακόμα περισσότερο φέτος, καθώς το Φεστιβάλ συμπίπτει με την χειρότερη επίθεση που δέχονται οι μετανάστες και οι πρόσφυγες τα τελευταία 15 χρόνια. Κυβέρνηση, αστυνομία, ακροδεξιές συμμορίες έχουν συσστρατευθεί ενάντια στους μετανάστες που η ίδια τους η πολιτική καταδικάζει στην «παρανομία», ενάντια στα δικαιώματα όλων μας, ενάντια στη δυνατότητα μας να ζούμε αδελφωμένοι στις γειτονιές μας. Όσοι και όσες συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ, ντόπιοι και μετανάστες, πιστεύουμε αντίθετα ότι καμιά ζωή δεν είναι λαθραία, κανένα δικαίωμα δεν είναι περιττό, κανένας άνθρωπος δεν είναι αναλώσιμος. Για αυτό μπορούμε και γιορτάζουμε μαζί.

Το φετινό Φεστιβάλ συνδιοργανώνεται από περισσότερες από 120 συλλογικότητες της πόλης: μεταναστευτικές κοινότητες, συνδικάτα, αντιρατσιστικές ομάδες, μη-κυβερνητικές οργανώσεις, φοιτητικά σχήματα, ομάδες καλλιτεχνών, πολιτικές οργανώσεις. Στις τρεις ημέρες προγραμματίζονται 26 εργαστήρια – συζητήσεις για θέματα όπως τα εργασιακά δικαιώματα μεταναστών και ελληνών στον καιρό της εργασιακής επισφάλειας, η νέα μεταναστευτική πολιτική, οι απελάσεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η βία στα σύνορα, η επιθετικότητα των ακροδεξιών συμμοριών, τα νέα κατασταλτικά μέτρα, ο αποκλεισμός των χρηστών και των ψυχικά ασθενών, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, ο ελληνικός εθνικισμός. Θεματικοί χώροι θα αναδείξουν ιδιαίτερες θεματικές όπως η καταστολή της μετανάστευσης στα ελληνοτουρκικά σύνορα και η διοργάνωση του NoBorderCamp στη Μυτιλήνη τον Αύγουστο, η προσβασιμότητα των δημόσιων χώρων για τα άτομα με αναπηρίες, η εξέγερση του Δεκέμβρη.

Το πολιτιστικό πρόγραμμα περιλαμβάνει 8 θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις με τη συμμετοχή της Θεατρικής Ομάδας Μεταναστών του Οδυσσέα, των μαθητών του Διαπολιτισμικού Γυμνασίου Πυλαίας, της Κρουστωδίας, του «Θεάτρου Έξω Από Τα Τείχη», του Συλλόγου Γυναικών ΡΟΜ, της ομάδα VANDA και της κουβανικής ομάδας Cuba Baila. Παράλληλα θα προβληθούν πάνω από 15 ταινίες και ντοκυμαντέρ για τα σύνορα, τις συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές, τα ναρκωτικά, την ψυχική υγεία, την αναπηρία, την ομοφυλοφοβία, την εξέγερση του Δεκέμβρη.

Στις δύο σκηνές συναυλιών, την Ανατολική και τη Δυτική, θα συμμετέχουν πάνω από 30 μουσικά σχήματα, πάντα εθελοντικά και χωρίς αμοιβή. Στο πρόγραμμα της Δυτικής ξεχωρίζουν οι BOIKOT, γνωστό ska συγκρότημα από την Ισπανία που έρχεται ειδικά για το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Στην Ανατολική, τους ήχους των προσφύγων από το Αφγανιστάν και άλλες χώρες θα πλαισιώσουν καλλιτέχνες όπως η Σαββίνα Γιαννάτου και οι Primavera, η Μαρία Φωτίου και η Λωξάνδρα, ο Χρήστος Μητρέντζης, ο Γ. Λεκόπουλος, ο Γ. Αετόπουλος, ο Ανδρέας Καρακότας και άλλοι.

12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

Κλείνουν ένα στόμα, ανοίγουμε χιλιάδες!

Όταν ξεκινούσαμε στη Θεσσαλονίκη το πρώτο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μόλις βγαίναμε από το μεσαίωνα της δεκαετίας του ’90: τότε που η «φιλόξενη» Ελλάδα υποδεχόταν τους πρώτους μετανάστες με σκούπες και απελάσεις, οι «αγανακτισμένοι πολίτες» πυροβολούσαν ανθρώπους για ένα καρπούζι και τα κανάλια έφριτταν με τους «αλβανούς κακοποιούς». Μετανάστες και ντόπιοι δουλέψαμε πολύ από τότε για να σπάσουμε το φόβο, να σπείρουμε την αλληλεγγύη και να παλεύουμε μαζί σήμερα για ίσα δικαιώματα.

Σήμερα, 12 χρόνια μετά, θέλουνε να μας γυρίσουν πίσω στην ίδια βαρβαρότητα. Οι «επιχειρήσεις – σκούπα» και τα καινούργια αστυνομικά σώματα, τα σπασμένα κεφάλια στα σύνορα και οι εμπρησμοί τζαμιών και καταστημάτων, η χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών και η επίθεση στη συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, στρέφονται ενάντια σε όλη την κοινωνία. Είναι η προσπάθεια τους να μας ξανακλείσουν το στόμα, να μας χωρίσουν, τους «έλληνες» από τους «αλλοδαπούς», τους «νόμιμους» από τους «παράνομους», τους «σταθερούς» από τους «επισφαλείς». Και πιο πολύ, είναι η αγχωμένη εκδίκηση του κράτους (και του παρακράτους) για την εξέγερση του Δεκέμβρη. Γιατί, παρά την καταστολή, οι κερδισμένοι αυτής της χρονιάς ήμασταν εμείς.

Πρώτα οι φυλακισμένοι και οι φυλακισμένες, με την απεργία πείνας του Νοέμβρη. Ύστερα, οι χιλιάδες εξεγερμένοι νέοι του Δεκέμβρη. Λίγο μετά το κίνημα αλληλεγγύης στην Κούνεβα, με τα δεκάδες σωματεία, τους επισφαλείς εργαζόμενους, τις μετανάστριες, όλους αυτούς που κάνουμε τρεις δουλειές για να ζήσουμε ή δεν βρίσκουμε καμιά. Ψάξαμε μαζί δρόμους οργάνωσης και αντίστασης στην μαύρη και ελαστική εργασία, το δουλεμπόριο των εργολαβιών, την εργοδοτική τρομοκρατία. Και πιο πρόσφατα, οι μετανάστες που κινητοποιήθηκαν πηγαία ενάντια στον καθημερινό εξευτελισμό και την καταστολή.

Όλο και περισσότερα στόματα ανοίγουν, για να μιλήσουν, να φωνάξουν και να τραγουδήσουν. Αυτοί που δεν έχουν φωνή ακούγονται όλο και περισσότερο. Για αυτό και οργανώνουμε για δωδέκατη χρονιά το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.

Για να ακουστεί η φωνή μας για πραγματική και οριστική νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, για υπηκοότητα σε όλα τα παιδιά τους, για ίσα δικαιώματα στο σχολείο και την υγεία, για σταθερές δουλειές με δίκαιες αμοιβές για έλληνες και μετανάστες εργαζόμενους.

Για να ανοίξουν τα σύνορα, να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες και να σταματήσει η βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απελάσεων, των κρατικών δολοφονιών.

Για να τελειώνουμε με τις ακροδεξιές συμμορίες που θέλουν να μετατρέψουν τις γειτονιές μας σε γκέτο του μίσους, κλείνοντας μέχρι και τις παιδικές χαρές για να μην παίζουν μαζί τα παιδιά των μεταναστών και των ντόπιων!

Για τον αγώνα των φυλακισμένων για αξιοπρέπεια και ελευθερία, για την υπερηφάνεια των ομοφυλόφιλων, για το δικαίωμα των αναπήρων στην πρόσβαση, για τον αυτοκαθορισμό των μειονοτήτων ενάντια στην εθνικιστική υστερία.

Για να κερδίσει η αλληλεγγύη και όχι ο φόβος. Για να συνεχιστεί ο Δεκέμβρης. Γιατί, όπως φωνάξαμε και τότε, οι τρεις μέρες του Φεστιβάλ, τρεις μέρες αντίστασης, γιορτής και αλληλεγγύης, θα είναι από τις «δικές μας ημέρες», αυτές που έρχονται.

Νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα στους μετανάστες και τις μετανάστριες, υπηκοότητα στα παιδιά

Ανοιχτά σύνορα, άσυλο, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες

Να σπάσουμε τα σύνορα στις γειτονιές μας !