ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ…

Στα 16 μου χρόνια, ανακάλυψα ότι πολλά πράγματα που μου δίδαξαν είναι
ουτοπικά. Σ’ ένα σχολείο εκτός από την γνώση σε μαθαίνουν να έχεις πίστη,
φιλοδοξίες, οράματα, να μάχεσαι για ένα καλύτερο αύριο, να σέβεσαι τις
απόψεις των άλλων και να σέβονται τις δικές σου.
Και όμως στις 25 Μαρτίου στο χώρο τις παρέλασης γίναμε όλοι θεατές στη
φίμωση μιας διαμαρτυρίας. Δεν εξετάζουμε τον λόγο της διαμαρτυρίας,
εξετάζουμε ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να εκφράσει την αντίθεση του σε
ειρηνικά πλαίσια μέσα σε ένα καθ’ όλα δημοκρατικό πολίτευμα.
Και ενώ όλα αυτά συνέβησαν, κανένας λόγος δεν έγινε από τους καθηγητές
μας. Ενώ θα μπορούσαν να πάρουν θέση στην αναίτια βία που
χρησιμοποιήθηκε εναντίων φοιτητών και μαθητών και στην καταπάτηση του
δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης, το μόνο που αναφέρθηκε ήταν η κακή
μας εμφάνιση στην “υποχρεωτική” παρέλαση.
Τονίστηκε ότι δεν είχαμε ευπρέπεια, ότι γελάγαμε, ότι ήμασταν “λίγοι” και
απαράδεκτοι. Κάνεις δεν ήθελε να ρεζιλέψει το σχολείο μας. Εξάλλου αυτό
φαίνεται από την συμμετοχή μας σε καλλιτεχνικούς, μαθητικούς και
αθλητικούς αγώνες όπου διαπρέπουμε. Στις τελευταίες κινητοποιήσεις του
Δεκεμβρίου αποδείξαμε ότι σεβόμαστε το σχολείο μας και τους καθηγητές μας
χωρίς να κάνουμε ανούσιες καταλήψεις αλλά ειρηνικές πορείες. Διεκδικούμε
μια καλύτερη παιδεία και μια κοινωνία που να σέβεται τα δικαιώματα των
άλλων.

Μαύρη Τουλίπα
Εδώ μπορείτε κάθε εβδομάδα να βρίσκετε τα φύλλα τις εφημερίδας του 1ου ΓΕ.Λ

anti-Βιοτικο