Facebook

There is nothing worse than aggressive stupidity


Johann Wolfgang von Goethe 

Τάδε έφη Γκαίτε. Γι’αυτό ηρεμήστε και μην αρχίσετε τις επιθέσεις όταν θα διαβάσετε αυτό.

Tο Facebook δημιουργήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2004 (α! Τι καλά, σήμερα κλείνει 6 χρόνια! Ρε, ουστ) από ένα φοιτητή του Harvard ως project για μια εργασία. Μέχρι σήμερα έχει καταφέρει σπουδαία κατορθώματα.

Εκτός του ότι χάρισε στο δημιουργό του τον τίτλο του νεότερου αυτοδημιούργητου δισεκατομμυριούχου στον κόσμο, έχει καταφέρει να μπει στις ζωές όλων. Κι όταν λέω όλων, εννοώ όλων. Ακόμα και αυτών που δεν έχουν λογαριασμό εκεί. Εγώ είμαι ένας από αυτούς.
Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι, παρόλο που είμαι ενάντια στο Facebook, δε συμφωνώ με την απαγόρευση του από τις κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει στη Συρία, την Κίνα, το Ιράν και το Βιετνάμ (ασχέτως αν το αποτέλεσμα τελικά είναι για το καλό του κόσμου). Πιστεύω πως ο πολίτης πρέπει να έχει το ελεύθερο να επιλέγει τις δραστηριότητες με τις οποίες θα περνά τον ελεύθερο του χρόνο.

Ο ορισμός του Facebook είναι “social networking website”, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον

“ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης” (οι ορισμοί από την αγγλική και την ελληνική wikipedia αντιστοίχως). Μάλιστα. Θα συμφωνήσω ότι έτσι ξεκίνησε. Ένας χώρος, στον οποίο μπορούσες να έρθεις σε επαφή με παλιούς συμμαθητές ή γνωστούς που η ζωή απομάκρυνε από σένα.

Πλέον, όμως, το Facebook αποτελεί μάστιγα των καιρών, αν μου επιτραπεί ο όρος (κι αν δε μου επιτραπεί, στ’αρχίδια μου), αφού τα ενεργά μέλη του (πάνω από 300 000 000 στον αριθμό) ξοδεύουν αμέτρητες ώρες από τη ζωή τους όντας online.

Δηλώνω πως ουδέποτε είχα λογαριασμό στο Facebook κι έτσι δε γνωρίζω λεπτομέρειες εκ των έσω, ούτε όλες τις δυνατότητες που προσφέρει, τα παιχνίδια που διαθέτει κ.λπ. Όσα γραφτούν παρακάτω, είναι δεδομένα που γνωρίζω μέσω εγγεγραμμένων μελών του. Και όχι, δεν έκανα συνεντεύξεις σε μέλη για να γράψω αυτό το κείμενο. Τα μέλη που γνωρίζω είναι που μου πρήζουν τους όρχεις για τα αμέτρητα προτερήματα, προκειμένου να υποκύψω και να γραφτώ.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να επικοινωνήσεις με τους φίλους σου. Αγνοώντας το γεγονός ότι το 95% (αρχικά το είχα στο 98% αλλά το άλλαξα για να μη φανώ πολύ κακός) των friends που έχεις εκεί μέσα δεν το έχεις δει ποτέ από κοντά, δεν ξέρεις πως είναι η φωνή του και δεν έχεις επικοινωνήσει με οποιοδήποτε τρόπο ποτέ μαζί του, θα ρωτήσω το απλό: τι σημαίνει ‘φίλος’ για σένα; Δε θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω τις πιθανές απαντήσεις. Το σίγουρο είναι ότι εσύ κι εγώ έχουμε διαφορετική άποψη γι’αυτή τη λέξη.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να εντοπίσεις παλιούς συμμαθητές, πρώην συναδέλφους ή χαμένους φίλους. Πριν στείλεις μήνυμα σε όλους τους χρήστες που ανακάλυψες και το όνομα τους σου θυμίζει κάτι, κάνε ένα κόπο πρώτα και θυμήσου τις συνθήκες κατά τις οποίες διεξήχθη η τελευταία σας συνάντηση. Συμβουλές: αν τα τελευταία τους λόγια ήταν “Ρε άει γαμήσου!”, “Μη σε ξαναδώ μπροστά μου, καριόλα!”, “Ελπίζω να εκραγείς ενώ χέζεις!” ή οτιδήποτε παρόμοιο, θα ήταν καλή ιδέα να ξανασκεφτείς κατά πόσο θα ήταν καλή κίνηση να στείλεις εκείνο το μήνυμα. Επίσης, ορισμένοι άνθρωποι θα απομακρύνθηκαν από σένα για κάποιο λόγο. Και για να παραμένουν απομακρυσμένοι για τόσα χρόνια, θα έχουν κάποιο λόγο. Δε μπορείς τώρα να έρχεσαι εσύ και να ρίχνεις στα σκουπίδια τους κόπους τόσων χρόνων, αναγκάζοντας τον άλλο να σου μιλήσει για να μη φανεί αγενής. Κατάλαβε λοιπόν, ότι δεν είσαι πάντα και από όλους επιθυμητή παρέα!

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να παίζεις παιχνίδια. Σοβαρά μιλάς τώρα; Έκανες λογαριασμό, έβαλες τα προσωπικά σου στοιχεία, ανέβασες φωτογραφίες σου κ.λπ. μόνο και μόνο για να παίζεις παιχνίδια; Καλημέρα, υπάρχουν αμέτρητα sites που προσφέρουν δωρεάν παιχνίδια, χωρίς να ζητούν οποιοδήποτε προσωπικό δεδομένο. Ντάξει, αυτό με τη φάρμα που παίζουν όλοι δεν το έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Δεν ξέρω πως ακριβώς είναι, αλλά σίγουρα είναι τεράστια μαλακία. Μην το αρνηθείς, μαλακία είναι. “Πάω να ποτίσω τα ραπανάκια μου ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΥΤΕΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ”, “Πάω να ταΐσω τα αιγοπρόβατα μου ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ”. “Είμαι πολύ δυστυχισμένη, διότι την περασμένη βδομάδα πήγαμε για safari στη Μποτσουάνα και δεν είχα internet, με αποτέλεσμα τα κοτόπουλα ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ στη φάρμα μου να βρουν τραγικό θάνατο.” Έλεος, please.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για να νιώσεις κοινωνικοποιημένος/η λαμβάνοντας μέρος στα διάφορα groups που υπάρχουν εκεί. Εδώ πρέπει να αναγνωρίσω ένα θετικό της όλης κατάστασης: φιλανθρωπικές οργανώσεις, εθελοντικοί οργανισμοί κ.λπ. έχουν καταφέρει διάφορα μέσα από αυτά τα groups και μπράβο τους. Εσένα όμως, που γίνεσαι μέλος του οποιουδήποτε ηλίθιου group, που ο οποιοσδήποτε ηλίθιος έφτιαξε για να περάσει την ώρα του, δε σου πρέπει κανένα μπράβο. Δε με νοιάζει πόσοι δε χωνεύουν το μικρό Θανάση από την τάδε τηλεοπτική εκπομπή, δε με νοιάζει αν νιώθεις σημαντικός που κατάφερες να κλάσεις και η μυρωδιά να διαρκέσει 7 λεπτά. Ο τίτλος που θα έπρεπε να έχει το κάθε group ανεξαιρέτως είναι “Είμαστε αξιολύπητοι’. Αν θέλεις οπωσδήποτε να ανήκεις σε κάποιο κοινωνικό σύνολο, δοκίμασε τα πολιτικά κόμματα. Όχι, μισό λεπτό.. Χμμ.. Προτίμησε το Facebook σ’αυτή την περίπτωση. Όμως ειλικρινά, αν αυτές είναι οι μοναδικές δύο σου επιλογές για κοινωνικοποίηση, προτείνω να αυτοκτονήσεις. Έτσι θα ανήκεις στο group των άθαφτων.

Ας πούμε ότι χρησιμοποιείς το Facebook για κανέναν από τους παραπάνω λόγους. Τι άλλο μένει; Μήπως θέλεις απλά να μην ξεχνάς κανενός τα γενέθλια κι έτσι να είσαι αγαπητός σε όλους; Μήπως θέλεις απλά να μαθαίνεις όλα τα κουτσομπολιά που αφορούν όλους όσους γνώρισες ποτέ στη ζωή σου; Μήπως θέλεις απλά να βλέπεις τις φωτογραφίες με μαγιώ που ανεβάζει η κολλητή της μικρής σου αδερφής; Μήπως θέλεις απλά να βλέπεις τις φωτογραφίες εκείνου του γκόμενου και να αναπολείς το one night stand μαζί του, μετά από το οποίο σε διαολόστειλε; Θα προτιμούσες να ήταν κάποιος από τους λόγους που ανέλυσα πιο πάνω ε;

Όπως και να’χει, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του. Όταν όμως όλοι με πρήζουν να ‘κάνω Facebook’, πάει να πει ότι είτε με αγαπάνε αφάνταστα, είτε ότι τους έχει γίνει μόνιμη μανία. Το πρώτο δε συμβαίνει, άρα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το Facebook είναι εθιστικό και προσηλυτιστικό. Εθιστικό, διότι, πολύ απλά, το σκέφτεσαι παντού, θες να έχεις πρόσβαση σε αυτό κάθε δευτερόλεπτο του 24ώρου και σε περίπτωση που δεν το καταφέρεις, οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Προσηλυτιστικό, διότι, εκτός του ότι εθίζεσαι εσύ, προσπαθείς να τραβήξεις κι άλλους ( από τους λίγους που μείναμε) στο βούρκο και τον εθισμό που ζεις. Το Facebook κάνει το χρήστη να πιστεύει πως ζει μέσα σε έναν ιδανικά φτιαγμένο κόσμο και πως μακριά του δεν υπάρχει ζωή. Μήπως είναι καλύτερα τα ναρκωτικά παρά το Facebook;

Δε θέλω να γίνω χρήστης του Facebook ρε μαλάκα, παράτα με. Προσωπικά έχω βρει πολλούς άλλους τρόπους να περνώ την ώρα μου κάνοντας ουσιαστικά το απόλυτο τίποτε και είμαι ικανοποιημένος. Όταν δω να στενεύουν τα περιθώρια και η ζωή μου αρχίζει να αποκτά νόημα, θα λάβω τα μέτρα μου ώστε να παραμείνω στη μιζέρια. Πάντως στο Facebook δε γράφομαι. Εκτός τούτου, αφού ξέρεις πόσο κομπλεξικός είμαι, ζητάς να με βλέπει κι όλος ο κόσμος από πάνω; Αν πεις πως δεν είμαι κομπλεξικός, σίγουρα δεν έχεις διαβάσει τις προηγούμενες παραγράφους. Τέλος πάντων, δεν είμαι εγώ το θέμα εδώ.

Το θέμα εδώ είστε εσείς.

Οι βλάκες που περνάτε τη ζωή σας σχολιάζοντας τους άλλους, θεωρώντας πως εσείς είστε οι τέλειοι. Τα ψώνια που κάθε 3 ώρες ανεβάζετε νέες φωτογραφίες, τις οποίες μόλις βγάλατε με το κινητό μπροστά στον καθρέφτη της τουαλέτας, μετά από ένα, ομολογουμένως, δημιουργικό χέσιμο. Τα ίδια ψώνια που αν τυχόν και βγείτε έξω, κουβαλάτε 2 φωτογραφικές, το κινητό και εφεδρικές μπαταρίες για να απαθανατίσετε την κάθε στιγμή της εξόδου, ούτως ώστε να ανεβάσετε το υλικό μόλις γυρίσετε σπίτι, λες και ο κόσμος νοιάζεται για το αν στο club υπήρχε ένα ζευγάρι που γλείφονταν όλη την ώρα ή αν σκίστηκε το παντελόνι του φίλου σας.

Εσείς, οι βλάκες που ξεχνάτε τα λίγα ελληνικά που μάθατε (αναγκαστικά) στο σχολείο, γράφοντας τις πιο ηλίθιες συντομογραφίες σε greeklish που μπορεί να φανταστεί ο νους. Για να μην πω για την καημένη την ορθογραφία, η οποία βιάζεται και κακοποιείται ανεξέλεγκτα. Οι ηλίθιοι που διακινδυνεύετε τις δουλειές σας για να ποτίσετε τα μπρόκολα στη φάρμα ή να δείτε τη φωτογραφία που ανέβασε η πρώην σας, στην οποία χαϊδεύεται με το νέο απόκτημα.

Εσείς οι άμυαλοι που κάνετε mini-party κάθε φορά που παίρνετε πρόσκληση φιλίας από κάποιον που πιθανότατα δεν ξέρετε, κάθε φορά που κάποιος γράφεται στο group ‘Δέσποινα Βανδή σ’αγαπώωωω’ που δημιουργήσατε και κάθε φορά που οποιοδήποτε αρσενικό βάζει σχόλιο στις ημίγυμνες φωτογραφίες σας με τα χείλη εκτεταμένα.

Νομίζω καλύφτηκα. Αν χρειαστώ στην πορεία να πω κι άλλα, θα το καταλάβετε!

Kαι μην ξεχνάτε τι είπε ο Γκαίτε:

There is nothing worse than aggressive stupidity.

Γι’ αυτό, επιτεθείτε ήρεμα και πείτε τη γνώμη σας. Εξ’ άλλου δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε. Εγώ είμαι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από εσάς. Με τη διαφορά ότι εγώ δεν έχω Facebook.

 atwistedblog.blogspot.com