Η βλακεία είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, αλλά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Αν και, κάποιες φορές, μας βοηθά να προοδεύσουμε.
«Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος». Αυτή η φράση, που αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, εκφράζει μια πανάρχαια ιδέα. Άλλωστε ο πρώτος βλάκας της ιστορίας δεν ήταν άλλος από τον Αδάμ, που έχασε τον Παράδεισο, για να φάει ένα φρούτο.
Τι εννοούμε όμως με τη λέξη «βλακεία»; Η έννοια, αν και είναι ενστικτωδώς γνωστή σε όλους, μοιάζει να ξεφεύγει από οποιονδήποτε θεωρητικό ορισμό. Δεν είναι απλώς το αντίθετο της εξυπνάδας, γιατί υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που, κάποιες φορές, συμπεριφέρονται σαν βλάκες.
Ο μοναδικός που κατάφερε να δώσει έναν πειστικό ορισμό στη βλακεία ήταν, το 1988, ο ιστορικός και οικονομολόγος Κάρλο Τσιπόλα: βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ή ακόμα και υφίσταται ζημιά και ο ίδιος.
«Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες χρήματος, χρόνου, ενέργειας, ησυχίας και καλής διάθεσης, λόγω των απίθανων πράξεων κάποιου παράλογου πλάσματος που μας τυχαίνει τις πιο .....
απρόσμενες στιγμές και ζημιώνει, ακυρώνει και δυσκολεύει τη ζωή μας, χωρίς να έχει απολύτως τίποτα να κερδίσει από τις πράξεις του», γράφει ο Τσιπόλα. Ένα πράγμα είναι λοιπόν ξεκάθαρο: η βλακεία έχει μια ευκρινή κλίση να μεταφράζεται σε πράξεις, και αυτό την καθιστά επικίνδυνη.
Και αν είμαι εγώ ο βλάκας;
Σε αυτό το σημείο, όμως, ήρθε η ώρα για ένα συλλογισμό. Δεδομένου ότι το χαρακτηριστικό του βλάκα είναι ότι δε γνωρίζει πως είναι βλάκας, αν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε βλάκες, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι δεν είμαστε. Τουλάχιστον κάποιες φορές ή σε κάποιες περιπτώσεις.
Έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε βλακεία όλες τις συμπεριφορές που δεν εντάσσονται στα δικά μας νοητικά σχήματα. Όμως το να πιστεύουμε πως μόνο οι άλλοι είναι βλάκες είναι ένας φαύλος κύκλος και... μεγάλη βλακεία. Σε καθένα από εμάς υπάρχει ένας παράγοντας βλακείας που είναι πάντα μεγαλύτερος απ’ όσο πιστεύουμε. Το οποίο δεν είναι υποχρεωτικά μπελάς.
Ίσως μάλιστα η βλακεία να έχει εξελικτική λειτουργία: μας αναγκάζει να κάνουμε ριψοκίνδυνες πράξεις, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να είναι περισσότερο χρήσιμες από την απραξία. Η βλακεία, καθώς είναι μια παράλογη συμπεριφορά, επιτρέπει στον άνθρωπο να δέχεται προκλήσεις που διαφορετικά δε θα δεχόταν. Και η παρεκτροπή λόγω της βλακείας οδηγεί στην πρόοδο και την ανεύρεση καινοτόμων λύσεων.
Η βλακεία, λοιπόν, μας επιτρέπει να κάνουμε λάθη, και από την εμπειρία του λάθους έρχεται πάντα η πρόοδος της γνώσης. Συνεπώς ένα σημείο-κλειδί για να εξαλείψουμε τη βλακεία είναι να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να διορθωθούμε. Όπως έλεγε ο Γάλλος συγγραφέας Πολ Βαλερί: «Υπάρχει ένας βλάκας μέσα μου. Πρέπει να επωφεληθώ από τα λάθη του».
Σαν σώφρονες "βλάκες" λοιπόν στην πλειονότητα του το ελληνικό "πόπολο" δέχθηκε αυτή την εποχή ένα σωρό "αναγκαία" μέτρα που μας φέρνουν σε περίοδο κατοχής.
Είπαμε όλοι οι "βλάκες" : -Τι στα κομάτια όσοι τα φάγανε δεν τους πιάνουν και ούτε πρόκειται να τα φέρουν πίσω. ας βάλουμε όλοι μια πλάτη να σωθεί το κράτος μας από το βάραθρο και τον εξευτελισμό.....
Κάπου όμως τα πράγματα στραβώνουν κάπου η πλάτη μετατρέπεται σε απεριόριστη κοροϊδία και εκμετάλευση και κάπου πια η βλακεία σταματάει.
Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και τα μεγάλα έντυπα ενημέρωσης έχουν ξεκινήσει ένα απέραντο πρόγκρομ "ενημέρωσης" και "τρομολαγνείας", επισπεύδοντας να στηρίζουν τους καναλάρχες και τους μεγαλοεκδότες και αποκρύπτοντας ότι και ΑΥΤΟΙ είναι απόλυτα υπεύθυνοι με τα τεράστια χρέη τους προς το κράτος για το σημερινό μας χάλι.
Ο ένας καλύπτει τον άλλο και όλοι μαζί καλύπτουν τραπεζίτες και "χρυσόπαιδα" προσπαθώντας να λεκιάσουν ανεπανόρθωτα τον Ελληνικό γαλάζιο ουρανό με την γκρίζα ομίχλη της βόρειας Ευρώπης
Όταν ακούγονται κάποιες φωνές για μείωση η (και γιατί όχι ;; ) καθολική περικοπή εξοπλισμών για μείωση του χρέους τι φοβούντε ;; Μήπως μας επιτεθούν οι Τούρκοι και οι Σκοπιανοί και μας καταλάβουν ;;;
Και αν ναι γιατί ο κ. Γ.Α.Π δεν κάνει, σαν τον πατέρα του, ένα ακόμη σύμφωνο "μη επίθεσης" με τον "κουμπάρο" και συγχρόνως ένα σύμφωνο για άμεση συνεκμετάλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων Αιγαίου με την γείτονα ;;;
Ακόμη αντί να τρέχει να δανεισθεί από τους διάφορους διεθνείς νταβαντζήδες γιατί δεν καλεί την μεγαλύτερη εφοπλιστική δύναμη του κόσμου, την Ελληνική, και να ζητήσει την βοήθεια της, με το αζημείωτο βέβαια γιατί κανείς δεν χαρίζει τίποτε σήμερα. Αλλά καλύτερα να οφείλεις στους δικούς σου παρά σε ξένους....
Υπάρχουν πιστεύω αρκετές λύσεις και αρκετές διεξόδοι ....
Εγώ ένας απλός βλάκας σκέφθηκα κάποιες, κάποιοι άλλοι περισότερο γνώστες ίσως ψάχνουν πολυπλοκώτερες λύσεις αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε κάθε πρόβλημα έχει την λύση του...
Θέλει προσοχή όμως γιατί άμα ΟΛΟΙ οι βλάκες καταλάβουμε ότι η μοναδική επιδίωξη είναι απλά να μας χώσουνε πιο βαθιά στο λάκο και βγούμε στους δρόμους και βοηθήσουν και άλλοι βλάκες από τον Νότο η τον Βορρά της Ευρώπης τότε στις Βρυξέλλες το μόνο που θα χρειαστούνε είναι ...βδέλλες....!!!!!!!!!!!
Πηγή: InOut.gr- Αντώνης Λαμπρινίδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου