Αρχοντικός, γοητευτικός, πολυτάλαντος και ονειροπόλος. Αυτός ήταν ο Δημήτρης Χορν (1921-1998), ο μεγάλος μας ηθοποιός, που «έφυγε» ακριβώς 12 χρόνια πριν για τη «γειτονιά των αγγέλων».
Ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν γιος του πολύ γνωστού θεατρικού συγγραφέα, Παντελή Χορν. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού και όλη του τη ζωή την αφιέρωσε στο θέατρο......Έπαιξε στο πλευρό, επίσης κορυφαίων ηθοποιών, όπως η Μαίρη Αρώνη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης και φυσικά η Έλλη Λαμπέτη. Με την τελευταία έζησε επί εφτά χρόνια ένα θυελλώδη έρωτα, που άρχισε στα γυρίσματα της «Κάλπικης Λίρας» (1955) του Γιώργου Τζαβέλλα.
Αν και από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της μεταπολεμικής Ελλάδας, ο Δημήτρης Χορν, έκανε μόλις 10 εμφανίσεις στην μεγάλη οθόνη. Ο ίδιος δεν δίσταζε να υποστηρίξει ότι δεν είχε και σε πολύ μεγάλη υπόληψη τον κινηματογράφο και δέχτηκε να παίξει μόνο για βιοποριστικούς λόγους.
Όπως συνήθιζαν στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 πολλοί ηθοποιοί, έτσι και ο Χορν μπήκε στο ραδιοφωνικό θάλαμο. Εκεί, παρουσίαζε με το δικό του μοναδικό στυλ, δηλ. με χιούμορ αλλά και φινέτσα, την εκπομπή με τίτλο «Ο Ταχυδρόμος έφτασε». Διάβαζε και στη συνέχεια σχολίαζε, φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη, πετυχημένου θεατρικού συγγραφέα και σεναριογράφου.
Το θεατρικό σανίδι ήταν, όμως, η «μεγάλη αγάπη» του Δημήτρη Χορν. Έπαιξε και διέπρεψε σε δεκάδες κλασικά έργα, ερμηνεύοντας ρόλους όπως του Άμλετ, του Ριχάρδου του 3ου και του Δον Ζουάν.
Προσωπικός φίλος επί πολλές δεκαετίες του Μάνου Χατζιδάκι αλλά και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Δημήτρης Χορν διετέλεσε γενικός διευθυντής της ΕΡΤ τον πρώτο χρόνο της Μεταπολίτευσης (1974-’75).
Το 1980, ίδρυσαν μαζί με τη σύζυγο του, Άννα Γουλανδρή, το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998. Μετά το θάνατό του, καθιερώθηκε στη μνήμη του το «Βραβείο Χορν», το οποίο απονέμεται σε νέους ηθοποιούς του θεάτρου.
πηγή,πληροφορίες:Sportfm.gr
Προφήτευεσε ο Αισχύλος τον Ιησού Χριστό;
Πριν από 1 ώρα
2 σχόλια:
Ήτανε υπέρ του δέοντος συντηρητικός στις απόψεις του, πράγμα που φαίνεται και από τις εντελώς politically correct θεατρικές και λοιπές επιλογές του. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το ταλέντο του, όμως θα περίμενα περισσότερα από έναν άνθρωπο του πνεύματος.
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου άλλωστε αυτό φαίνεται και από τις συνεργασίες του και από την επιλογή του κοινωνικού του περίγυρου.
Βασικά θα προτιμούσα να μένει ο καθένας στο είδος του και να μην γίνετε..."τα πάντα όλα"(βλέπε Μίκη...)
Δημοσίευση σχολίου